We zitten in crisis. Na de corona-crisis gingen we naadloos over in de Oekraïne-crisis. We vangen ons deel aan vluchtelingen netjes op. Sterker nog, meer dan netjes, want we zorgen goed voor ze. En met ‘we’ bedoel ik onze hele gemeenschap. Taalles, zwemles, fietsles, een gastvrije gemeenschap. Omdat er mensen in nood voor onze neus staan. Daarnaast zijn vluchtelingen die zich vervelen en het moeilijk hebben niet altijd de meest prettige buren.
Ondertussen zitten we in nog een andere crisis. (meer…)
In onze gemeente weten we er alles van. De fysieke bereikbaarheid is kwetsbaar. De brug gaat een stuk minder vaak open dan vroeger, maar zodra ze open gaat… dan komen alle trauma’s weer boven. De brug der zuchten. Natuurlijk hebben we haar ook nodig om ons zuchten en klagen op te focussen. Maar toch is het een fileveroorzaker. Het ritsen er net voor, en de rotondes aan de ene en andere kant. Na de corona-lockdowns zijn de files weer helemaal terug.
Lieve mensen, nog maar een paar maanden was Pieter Paans burgemeester van de fusiegemeente Krimpenerwaard of hij moest het veld al ruimen. De oorzaak is een me too affaire. Jan van der Zwaart, fractievoorzitter van D66 gaf hierover in het AD commentaar. Zeker omdat hij vanwege zijn partijlidmaatschap als deskundige op dit gebied mag gelden. Volgens van der Zwaart hadden medewerkers geklaagd. Hij was soms te lichamelijk, zouden ze gezegd hebben. En hij kwam te dicht bij hun privéleven. Volgens de collega´s van Omroep West was zijn gedrag transgressief. 
Lieve mensen, in Delft hebben ze een mooi initiatief omarmd: er moet een museum komen, gewijd aan Jacques van Marken. Het zijn niet de minsten die zich voor dit eerbetoon inzetten. In het comité van aanbeveling treffen we de namen aan van Wim Pijbes, die men in Rotterdam vooral kent van het Landverhuizersmuseum maar een verleden heeft als directeur van het Rijksmuseum, van oud minister Edith Schippers en van professor Tim van der Hagen. Hij is nu de grote baas van de TU Delft maar gaf ooit leiding aan het reactorcentrum, de kleine kerncentrale van de universiteit waarvan je de koepel uit de auto op de snelweg kunt zien. 
Dit programma is 
Lieve mensen, ik wil het vandaag hebben over wanbegrip voor de tijd waarin wij leven. En wel bij gezagsdragers. Dat is gezien de gevaren die ons bedreigen een ernstige zaak. Daarom begin ik erover. En daarom is mijn inleiding ook zo lang. We zijn sinds 1945 nog nooit zo dicht bij een wereldoorlog geweest. Alleen de dreiging van een wederzijdse vernietiging door atoomraketten houdt Rusland en de lidstaten van de Navo nog uit elkaar. Zonder dat wapen had een van beide partijen al lang het risico genomen door te tasten en de grenzen van de ander te overschrijden, net als aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog toen de ene oorlogsverklaring de andere uitlokte. Dat durft nu – hoop ik – niemand aan. Toch heerst er allerwege een gekte die me niet bevalt. Ik herinner mij een beeld uit een college van professor Presser van meer dan vijftig jaar leden. Het ging over een crisis van rond 1840. 
In onze gemeente weten we er alles van. De fysieke bereikbaarheid is kwetsbaar. De brug gaat een stuk minder vaak open dan vroeger, maar zodra ze open gaat… dan komen alle trauma’s weer boven. De brug der zuchten. Natuurlijk hebben we haar ook nodig om ons zuchten en klagen op te focussen. Maar toch is het een fileveroorzaker. Het ritsen er net voor, en de rotondes aan de ene en andere kant. Na de corona-lockdowns zijn de files weer helemaal terug. 
Lieve mensen, het is vandaag Bevrijdingsdag. Ik hoef U niet te vertellen dat deze nationale feestdag nooit echt uit de verf is gekomen. De grondslag daarvoor werd al een jaar of zeventig terug gelegd door onze zuinige minister president Willem Drees. Hij en zijn regering wilden geen vrij geven omdat de Nederlandse industrie niet nóg een dag productie kon missen. Daarom zou de vijfde mei slechts een maal per vijf jaar vrij mogen zijn.
Lieve mensen, we hebben eindelijk weer eens de verjaardag van onze koning ouderwets kunnen vieren. Op straat met overal handel en muziek. Wellicht heeft U zich met de kleuren van de dynastie getooid. Ik heb voor dat doel een paar jaar geleden al oranje sokken aangeschaft. Vroeger had je nog wel eens mensen die met de verkoop van oranje linten een centje probeerden te verdienen maar die zie je niet meer.