Het is mooi, lieve mensen, dat naast al het gedonder om corona in onze streek nog steeds ándere dingen de gemoederen zeer in beweging kunnen brengen. Dat leidt af. Het is vermoeiend en eentonig om je maar te blijven opwinden over een virus. Daarom moeten wij de steenrijke ICT-ondernemer Cees Monden dankbaar zijn. Hij heeft een groot conflict op gang gebracht met zijn nieuwe achterburen in Zwijndrecht. Alles staat op zijn kop. De hele raad is erbij betrokken. Er kwam heisa onder de ambtenaren op het gemeentehuis. Een hele buurt staat op stelten.
En het heeft allemaal niks met corona te maken. Het is een ouderwets zuiver Nederlands conflict rond de ruimtelijke ordening. Het is zo maatgevend dat iedereen die mijn praatje hoort, straks in staat is om partij te kiezen. Voor of tegen Cees Monden.
Let op. Daar komt het verhaal. Die Cees Monden zit nu nog zijn tijd uit in Prinsenbeek bij Breda. Hij wilde mooier gaan wonen en dichter bij zijn bedrijf, dat in Nieuwerkerk aan de IJssel gevestigd is. Daarom kocht hij in Zwijndrecht een villa op het Marsdiep. Daar heb je een prachtig uitzicht op de Oude Maas. Hoewel die villa er nog maar een jaar of veertig stond, bestelde onze vrolijke goudvink meteen de sloper. Hij wilde de volgens hem gedateerde woning vervangen door iets moderners, door iets groters, door iets wat weergaf hoever hij het had gebracht in deze wereld. En de gemeente gaf hem toestemming.
Maar nu staan de achterburen van de nabije Lauwers op hun achterste benen, een dijkje dat door diezelfde gemeente een eigentijdse nieuwe naam gegeven is. Zij hebben tussen de daken van de huizen op het lager gelegen Marsdiep door uitzicht op de Oude Maas. Dat willen ze niet kwijtraken. Met zijn grote plannen heeft Cees Monden ze van een stel doorkijkjes beroofd. Dat is heel erg, zo weet het Algemeen Dagblad ons te vertellen: de bewoners van de Lauwers zijn mensen die altijd met hard werken hun brood hebben verdiend op de binnenvaart. Zij hebben er recht op altijd de rivier te kunnen zien. Daar is veertig jaar geleden bij het ontwerpen van de rij villa´s aan het Marsdiep specifiek rekening mee gehouden. En nu danst een of andere importfiguur met zijn olifantspoten de horlepiep in deze porceleinkast.
Om met metaforen door te gaan: rond de steen die Cees Monden in de vijver wierp, ontstaan steeds bredere kringen.
Waarom is die conflict zo typisch Nederlands? Dit is een strak gereguleerd land. Je mag geen dakkapel of schuurtje aanleggen zonder vergunning. En je hebt schoonheidscommissies op je nek. In het gemeentelijk bestemmingsplan is alles tot in de puntjes vastgelegd. Dat moet ook wel in een klein en dichtbevolkt land als het onze. Ook staan wij op onze rechten. Je mag niet zomaar je buren van hun uitzicht beroven zeker niet als zij de indruk krijgen dat jij dit doet om te laten zien wie de rijkste is. Doe normaal, dan doe je gek genoeg. En anders komen wij in actie. Die Cees Monden dacht dat hij op zijn eigen grond zomaar kon neerzetten wat hij wilde, een prachtige villa van veertig jaar afbreken en zo. Dan moet hij naar Brasschaet gaan maar niet naar Zwijndrecht.
Wilt U net als Cees Monden op het Marsdiep wonen met uitzicht op de Oude Maas en aan de overkant het historische Dordrecht? Begin dan maar met zeven en een halve ton uit te leggen. Daarvoor zit je op de eerste rij.
De woningen op de Lauwers – rijtjeshuizen maar wel ruim met terrassen en zo – doen daarentegen slechts een tonnetje of vijf. Maar dan heb je dus kans dat Cees Monden zijn dakrand tot je uitzicht behoort.
Dit is nu de vraag, lieve mensen. Wat zegt U ervan? Mag die Cees Monden asjeblief op zijn eigen grond met zijn door slim ondernemen verdiende centen doen wat hij wil? Of roept U: laten we ons met zijn allen aan de regels houden. Waarom zou de gemeente uitzonderingen maken? Op die manier ligt willekeur om de hoek.
Waar staat U? Let op, grote kans dat zulke conflicten als in Zwijndrecht ook bij U in de buurt gaan spelen. Het gaat in feite om twee verschillende visies op hoe een samenleving behoort te werken. Nogmaals: waar staat U? En wie hoor ik daar op de achtergrond? Uit een ver verleden klinkt de stem van Bob Scholte……. Luister hier