Het hoogtepunt van democratie: zelf bepalen op wie je stemt. De meesten van ons hebben dat deze week gedaan. Heel bijzonder, zo gewoon. U en ik weten dat dit voor een grote groep wereldbewoners niet mogelijk is. Miljoenen mensen mogen niet stemmen en al helemaal niet op wie ze zelf willen.
In Nederland voeren we niet een lange campagne. Het kwam laat op gang. Dit had zeker te maken met corona enaansluitend de oorlog van Poetin. Toch zijn de kandidaten doodmoe. Het was intensief. Met een blij of teleurstellend resultaat. En dan moet je nog een heel end. Na de verkiezingen ben je er nog niet. Dan moeten er meerderheden gezocht worden.
Gemeenteraden die het de hele periode helemaal met elkaar doen, dat is een zeldzaamheid. In het Nederlandse model is de democratie zo gevormd dat een meerderheid gezocht wordt. Dat noemen we dan een coalitie. Zij vinden elkaar op karakter en/of op inhoud. Of op ambitie en goede wil.
Maar die onderhandelingen om daartoe te komen. Dat doen dus uitgeputte mensen. Van groot belang om dus even adem te halen, rust te nemen. En dan: vol goede moed afspraken maken. Maar ook weer niet te veel, want het politiek geknetter vraagt ook om ruimte.
Lastig, democratie!
Mooi, ook.