Toegegeven, het is een beetje beroepsdeformatie, maar ik lees en luister graag de toespraken van collega’s. Kan je (ik) altijd wat van opsteken.
In veel nieuwjaarstoespraken gaat het – ook – dit jaar over de manier waarop we met elkaar omgaan in de maatschappij.
Hoe zorgen we er met elkaar voor dat we elkaar blijven of gaan ontmoeten? En welke rol heeft de overheid daar dan in? Het aantal mensen dat zegt dat ze zich eenzaam voelen neemt nog altijd toe. Jong, oud, alle leeftijden. En dat is verdrietig. Ik weet heel goed dat je je ook eenzaam kunt voelen in een groep, zeker op school.
Maar eenzaam en alleen thuis zitten, het is natuurlijk niet nódig. Maar het gebeurt. En vaak.
Terwijl er zó onwijs veel leuke, mooie, gewone dingen worden georganiseerd!
Van sport tot cursus, van kerkdienst tot zangkoor, van kookclub tot crea-middag, echt, letterlijk teveel om op te noemen. En iedereen is welkom.
Meer mensen er naar toe, meer mensen bij elkaar. Het houd me bezig: wat is er voor nodig dat al die mooie activiteiten tot meer ontmoetingen kunnen leiden.
Zowel die activiteiten, verenigingen en organisaties, als de mensen die er nog niet aan deelnemen verdienen het!
Weet u het? Serieus: weet u het?
Ik hoor het graag.