In 2014 nam ik afscheid van de gemeente Waddinxveen. Bij het afscheid op het gemeentehuis – voor de collega’s, met de deur dicht, zogezegd – gingen de grappen flink door de zaal. Met als thema: de hamburger.

Want als wethouder van participatie en wijkgericht werken wilde ik het woord ‘burger’ niet gebruiken. Ze hadden mijn uitdrukking goed begrepen: ‘Burgers haal je bij de snackbar’.

Natuurlijk snap ik de herkomst van het woord ‘burger’ als je inwoners bedoelt. Maar hoe je dingen noemt, zo ga je het ook zien.

Als je altijd mensen benoemt met een eigen ‘stickertje’, dan heeft dat effect. Wij zijn de overheid, jullie de burgers.

Terwijl iedereen die bij de overheid werkt, ook burger is. Iedereen is ook ‘gewoon’ inwoner.

Wat we teveel meemaken is steeds grovere taal als het om overheidsmensen gaat. Raadsleden die voor rotte vis worden uitgemaakt.

Ambtenaren die agressie meemaken aan de balie, bestuurders die verdacht worden gemaakt zonder enige grond of bewijs. Wethouders die schunnige dingen naar hun hoofd krijgen. Waarom?

Omdat het op de inhoud niet lukt om je zin te krijgen? Of is het frustrerend dat zelfs de medewerkers van de gemeente niet kunnen toveren?

Zullen we met elkaar dan om ons heen kijken, en er wat van zeggen als het gebeurt?

Want de overheid, de gemeente, wij werken niet alleen voor u, wij zijn ook inwoners, mensen.

Martijn Vroom

Burgemeester