In Nederland hebben we een best bijzondere manier om aan een nieuwe burgemeester te komen. In de meeste landen kiezen mensen de burgemeester rechtstreeks, dus door een naam aan te kruisen op een briefje.
Dat brengt vanzelf met zich mee dat burgemeesters in die landen een andere positie en rol hebben dan bij ons. Het wordt vanzelf politieker wat hij of zij doet en wil. Dat komt onder meer omdat de burgemeester op deze kies-wijze ook volksvertegenwoordiger wordt. Nu ben ik dat niet. Ik ben door de Kroon benoemd, maar door de volksvertegenwoordiging gekozen. De gemeenteraad heeft, namens de bevolking, in Nederland een beslissende stem.
Om te komen tot de beste kandidaat, dat is best ingewikkeld. De raadsleden die de taak krijgen om dit voor te bereiden, dat heet de ‘vertrouwenscommissie’. En die club, die wordt getraind, die bereid zich voor, die wordt geadviseerd. En gelukkig maar, het is nogal wat, wat ze moeten doen.
Uiteindelijk leggen zij een voorstel neer bij de hele gemeenteraad en die hakt de knoop door.
Binnenkort mag ik oefen-kandidaat zijn voor de raad van Lisse. Hun vertrouwenscommissie is begonnen met de zoektocht naar een opvolger voor Lies Spruit, een zeer gewaardeerde collega.
Ik mag ‘solliciteren’ zodat ze kunnen oefenen, hoe je zo’n gesprek voert.
Leuk.