Een van de mooie bezigheden van de burgemeester is het bezoeken van mensen. Als mensen 100 worden hoop ik altijd dat ik langs mag komen. Moet je nagaan wat die allemaal hebben meegemaakt sinds ze geboren zijn…

Ook mag ik langs bij mensen die een bijzonder huwelijksjubileum hebben. Mensen die 60 of 65 jaar getrouwd zijn. Ook dat is een heel eind. Mensen die 70 jaar of langer getrouwd zijn, dat heb ik de afgelopen 9 jaar maar 2 keer meegemaakt.

Deze jaren zitten we in de piek van de 60- en 65 jarige huwelijken. Destijds kreeg je sneller een huis als je trouwde.

Dat gaf voor heel wat mensen een extra zetje om dat dan maar te doen.

Uiteraard was dat niet de belangrijkste reden, anders zouden ze nooit – denk ik althans! – de 60 of zelfs 65 jaar met elkaar volmaken.

Want dat is het wel: het gaat om een huwelijk van 60 of 65 jaar met dezelfde… de komende jaren gaat dat steeds minder vaak voorkomen.

Het is elke keer weer mooi en leerzaam om te horen waar de mensen vandaan komen, hoe ze elkaar hebben ontmoet – en hoe ze het zo lang zo goed met elkaar gehouden hebben.

Een dankbare, eervolle taak, voor de burgemeester, om daar dan bij te mogen zijn.