Column Martijn Vroom – Afscheid (of: het Streekarchief is niet saai)
Na de verkiezingen volgen vaste momenten. De uitslagenavond is achter de rug, het definitief vaststellen van de uitslagen nu ook. Daarmee weten de raadsleden in ieder geval voorlopig dat ze raadslid zijn. Natuurlijk kan het zijn dat ze wethouder worden. Dan schuiven er wat mensen van onder door naar boven. Wie niet herkozen is, neemt afscheid. Soms na korte tijd, best vaak ook na een lange periode van dienst.
We mogen, moeten ze dankbaar zijn dat ze al die tijd voor de gemeenschap hebben vrijgemaakt. Het is bijzonder zwaar, raadslid zijn. En bijzonder belangrijk. Een ander afscheid deze week is van de directeur Streekarchief. Dat is een belangrijke organisatie. Niet alleen vanwege de wettelijke taak om gemeentelijke documenten bewaren.
Er is een strenge wet over bewaartermijnen. Je moet documenten als inwoner kunnen bekijken. De stukken bij een raadsbesluit, of een bouwvergunning, een beschikking in de WMO, het moet allemaal bewaard worden. Alles heeft daarvoor z’n eigen termijn. De directeur van ons Streekarchief heeft van zijn organisatie iets meer gemaakt dan een papier-bewaar-organisatie. Het is het historisch geweten van de streek. Oude kranten, documenten van eeuwenoud, informatie van alle soorten en maten.
Het Streekarchief is niet saai. De aanstaande ex-directeur ook niet.
