Column Joop van der Hor – Spel zonder grenzen
Op 27 september 1973, ik had toen de leeftijd van 19 jaar, wist ik mij te selecteren voor de toen razend populaire NCRV televisie Zeskamp en uiteindelijk ook Spel zonder Grenzen wat destijds gepresenteerd werd door beroemde coryfeeën als Ted de Braak, Judith Bos, Dick Passchier en Barend Barendse. Heel Nederland, België, Groot-Brittannië, Frankrijk, West-Duitsland, Italië en Zwitserland zat op zaterdagavond aan de buis gekluisterd. De verrichtingen van de Hoogvlietse zeskampploeg werd door tientallen miljoenen kijkers gevolgd.
En nu, bijna 47 jaar later doe ik weer mee aan Spel zonder Grenzen, alleen is het een spel geworden waaraan heel de wereld nu meedoet met miljarden deelnemers. De spelregels en het decor zijn behoorlijk veranderd; steriele operatiekamers in plaats van kleurrijke decors, zeepflacons in plaats van zeephellingen en de presentatoren heten nu Magere Hein en Pierlala. Het startschot van deze voor velen allerlaatste aflevering van Spel zonder Grenzen is niet gegeven met een luid knallend startpistool maar met een onhoorbaar, ja zelfs volledig onzichtbaar virus. En de winnaars zijn tevens de verliezers want wie de finish ongeschonden weet te halen zal amper blij zijn. Ik heb het hier over Covid-19, Corona !
Waar het Spel zonder Grenzen vroeger eerlijk en sportief werd gespeeld, is het nu een oneerlijke strijd, een soort van Russische roulette. Er zijn tal van maatregelen afgekondigd waarvan sommigen bij niet opvolgen zwaar gestraft worden met fikse boetes. Wilders, Baudet, Klaver en nog wat leden van de oppositie roepen om strengere regels en een totale Lockdown. De regeringspartijen zijn voorstander van iets soepeler regels zolang mensen maar 1,5 meter afstand van elkaar nemen. Daarnaast geldt het verbod van vergunning plichtige bijeenkomsten en is de bierpomp hermetisch afgesloten van het vat. Had men dat twee weken eerder gedaan en was carnaval niet doorgegaan dan hadden we nu vermoedelijk nog voldoende IC bedden en beademingsapparatuur gehad. Makkelijk praten, een koe kijk je ook achteraf in de kont!
Ik heb een dikke week geleden persoonlijk contact gehad met een vrouw uit Hoogvliet die samen met haar man en nog 119 andere Nederlanders aan boord van het cruiseschip Costa Liminosa gevangen zaten. ‘Lekkere luxe gevangenis, daar zou ik ook wel in lock down willen zitten’ zo schreven oliedomme mensen op facebook nadat ik een artikel in Weekkrant de Botlek over de horrorreis had gepubliceerd. Luxe reis? Ja als alles was gegaan zoals in de reisfolder stond aangeprezen en zich geen coronavirus aan boord had geopenbaard. Ed en Monique Slagboom – Eversdijk hebben zich in het voorportaal van de hel gevoeld, zowel letterlijk als figuurlijk want alleen onder de airco was het uit te houden. Ze zaten dagenlang opgesloten in hun hut in de wetenschap dat er mensen aan boord waren die het gevreesde virus hadden opgelopen. Pas nadat een passagier aan boord in de haven van de Kaaimaneilanden onwel was geworden en met een ambulance moest worden afgevoerd voelden ze nattigheid. En toen later de geruchtenstroom alleen maar sterker was geworden dat de man aan de beademing was gelegd vanwege besmetting met het coronavirus werden er aan boord maatregelen genomen waarvan aanvankelijk de ergste was dat de bar gesloten werd, althans op dat moment want tijdens de overtocht over de Atlantische Oceaan werd het echt menens. In Europa mochten de passagiers in Tenerife en Malaga niet meer van boord, zo ook later in Marseille en Savona. In die laatste Italiaanse havenstad reden dagelijks minimaal 5 ambulances af en aan. ‘Help, we worden hier aan ons lot overgelaten. Buitenlandse zaken heeft de handen van ons afgetrokken. Ik wil hier niet dood gaan’ zo schreef Hoogvlietse Monique in wanhoop mij via messenger.
Uiteindelijk is het grootste deel van het gezelschap teruggekeerd naar Nederland nadat ze per bus zonder douaneformaliteiten en onder politie escorte over de startbaan hals over kop het laatste vliegtuig als het ware in werden geduwd…. Wegwezen! Nou dat hoefden ze er niet bij te zeggen. Dolgelukkig was Monique toen het vliegtuig veilig op Schiphol landde. Daar geen ontvangstcomité maar twee dames van de GGD die namens het RIVM hen een brief in de handen stopten waarin geadviseerd werd om thuis twee weken in vrijwillige quarantaine te gaan waarna iedereen in eigen auto, met wachtende familie of bus en trein huiswaarts keerden.
Ik lees dat doodsbang KLM personeel om meer beschermingsmiddelen smeekt omdat er nog steeds volle vliegtuigen met Amerikanen uit het zwaar door het virus getroffen New York op Schiphol landen. Als ik dat zo hoor dan hebben we de strijd tegen COVID 19, een variant van SARS zo zegt men, op voorhand al verloren. In een ziekenhuis in Savona is een 72-jarige achtergebleven Nederlandse cruisepassagier van het horrorschip aan de gevolgen van Corona overleden. Ik begin het geloof te verliezen in een goede afloop nu het spel zonder grenzen maar door en door gaat terwijl maar denken dat de grenzen gesloten zijn !
Is het dan allemaal alleen maar kommer en kwel? Welnee, in 1 klap heeft de wereld haar klimaatdoeleinden behaald, er vliegt nagenoeg geen vliegtuig meer , behalve die dan uit New York en meer dan 80% van de vervuilende fabrieken hebben hun installaties moeten afsluiten. Positief is ook dat de benzineprijs aan de pomp behoorlijk omlaag is gegaan. Maar daar merken we helaas niet zoveel van nu we met z’n allen thuis zitten.