Column Joop van der Hor – Rutte, we zijn allebei zwaar bezopen
Ik ga onze premier niet de schuld geven van mijn oplopende alcoholverslaving, maar enig verwijt in zijn richting wil ik toch wel met u luisteraars/lezers delen. En niet alleen ik onderga nu de directe gevolgen van de corona pandemie, maar velen met mij, in ieder geval binnen mijn vrienden en kennissenkring want soort zoekt soort. In het begin van de corona-uitbraak leek het allemaal nogal mee te gaan vallen. Maar toen ik zo ongeveer bij elke talkshow onze nationale vinoloog Ab Osterhaus het coronavirus met een slok van zijn op tafel gereedstaande onafscheidelijke glas rode wijn zag wegspoelen, is het ook bij mij en mijn vrouw fout gegaan. Zien drinken doet drinken. En als we Ab weer vrolijk hoorden ratelen hoe hele werelddelen straks door het virus uitgemoord dreigen te gaan worden, trokken wij ook maar een flesje open. Ab kwam zo vaak op televisie dat wij de verzamelde lege wijnflessen niet meer overdag in de voor de deur van ons appartement staande glasbak durfden te gooien. Na drie weken slopen wij ’s nachts rond 03.00 uur ons appartement uit om erachter te komen dat zich voor de glasbak een file had verzameld van zo’n 20 andere bewoners, uiteraard netjes op anderhalve meter van elkaar.
En toen na 1 juni de terrassen weer open mochten was het hek helemaal van de dam. Na 3 maanden stiekem drinken ging de wereld weer helemaal open. De drooglegging was voorbij, het mocht weer van Rutte, hoera! Het leek wel of iedereen nadorst had van het binnen zitten en de verzoekjes om af te spreken wat te gaan drinken kwamen met bosjes tegelijk binnen. Ik voelde het overigens ook mijn plicht om als goede vaderlander de pijler van onze economie op te krikken en uit het dal te halen; inderdaad, de lokale horeca! Ik heb ze allemaal gesteund; Wapen van Rhoon, LISA, de Meiden van de Molen, Terras aan de Maas, Delta Hotel en vele anderen. En nog is het eind niet in zicht. Ik heb nog zo’n 30 vrienden en vriendinnen in de wacht staan om wat te gaan drinken en bij te beppen. Dus ik bedacht een plan om ze allemaal heel snel te zien en te spreken. Net toen ik ze allemaal een mailtje had gestuurd met de uitnodiging om een leuk feestje bij mij thuis te vieren, uiteraard met 1.5 meter afstand en dat kan want ik heb een redelijk grote kamer, komt Rutte met de mededeling dat we niet meer dan met maximaal 6 personen in één kamer mogen zitten. Maar Mark zou Mark niet zijn of hijzelf komt direct met een oplossing. Een oplossing die niet verkeerd is. ‘Ga naar de horeca. Zoek een terras op. Daar is men goed voorbereidt om grote groepen te ontvangen.’
En dus ben ik de komende weken weinig thuis en veel en vaak op het terras te vinden. Let wel. Niet vanwege de alcohol, maar vanwege de hulp aan de horeca en dat allemaal in het kader van vriendschap en sociaal contact.
