En toen na 1 juni de terrassen weer open mochten was het hek helemaal van de dam. Na 3 maanden stiekem drinken ging de wereld weer helemaal open. De drooglegging was voorbij, het mocht weer van Rutte, hoera! Het leek wel of iedereen nadorst had van het binnen zitten en de verzoekjes om af te spreken wat te gaan drinken kwamen met bosjes tegelijk binnen. Ik voelde het overigens ook mijn plicht om als goede vaderlander de pijler van onze economie op te krikken en uit het dal te halen; inderdaad, de lokale horeca! Ik heb ze allemaal gesteund; Wapen van Rhoon, LISA, de Meiden van de Molen, Terras aan de Maas, Delta Hotel en vele anderen. En nog is het eind niet in zicht. Ik heb nog zo’n 30 vrienden en vriendinnen in de wacht staan om wat te gaan drinken en bij te beppen. Dus ik bedacht een plan om ze allemaal heel snel te zien en te spreken. Net toen ik ze allemaal een mailtje had gestuurd met de uitnodiging om een leuk feestje bij mij thuis te vieren, uiteraard met 1.5 meter afstand en dat kan want ik heb een redelijk grote kamer, komt Rutte met de mededeling dat we niet meer dan met maximaal 6 personen in één kamer mogen zitten. Maar Mark zou Mark niet zijn of hijzelf komt direct met een oplossing. Een oplossing die niet verkeerd is. ‘Ga naar de horeca. Zoek een terras op. Daar is men goed voorbereidt om grote groepen te ontvangen.’
En dus ben ik de komende weken weinig thuis en veel en vaak op het terras te vinden. Let wel. Niet vanwege de alcohol, maar vanwege de hulp aan de horeca en dat allemaal in het kader van vriendschap en sociaal contact.