column Joop van der Hor – Emma Peel, mijn grote liefde, is overleden.
Beste luisteraars van de Late Avond, u mag mij condoleren met het verlies van mijn grote jeugdliefde. De vrouw waarvoor ik van jongst af aan diepe genegenheid en liefdesprikkels heb gevoeld. De vrouw met wie ik middels mijn rechterhand de liefde heb bedreven, is niet meer. Ik ben er kapot van, helemaal ontdaan en ik weet zeker dat vele mannelijke- en misschien zelfs wel vrouwelijke luisteraars dezelfde gevoelens hadden als ik en zich ook hebben laten verleiden tot minimaal wellustige gedachten en dat alleen al is een zonde. Maar de allergrootste zonde is dat mijn grote liefde niet meer is. Ik heb het over Emma Peel, minder bekend onder haar eigen naam Diana Rigg. O, wat was ik jaloers op die keurig John Steed, de man met het grijze krijtstreepjeskostuum, de bolhoed en onafscheidelijke paraplu. Ook zij waren onafscheidelijk en samen maakten ze de meest bizarre en spannendste avonturen mee. Ze spraken tot ieder verbeelding en toch waren het eigenlijk tamelijk kleurloze figuren. Letterlijk kleurloze figuurlijk want ik heb ze nooit in kleur gezien! Miss Peel en mister Steed speelden namelijk de rol van de Wrekers in de gelijknamige televisieserie toen er nog geen kleur op de beeldbuis verscheen. Ik kan mij daarom Emma Peel alleen maar voor de geest halen als mijn heldin in strakke zwart lederen broek en nog strakkere witte blouse of coltrui waarin de tepels soms zo keihard naar voren uitstaken dat ik als 14-jarige bang was dat ze dwars door het glas van het beeldscherm mij in de ogen zouden prikken want ik zat letterlijk bovenop de televisie. Behalve dan als mijn ouders thuiswaren, dan zat ik quasi verveeld met mijn vader mee te kijken. Maar ook die ouwe kon maar moeilijk zijn ogen van het scherm, of nee van Emma Peel afhouden. Dat was overigens wel een dingetje hoor, dat ik dezelfde vrouw aanbad als mijn vader. Je zag gewoon aan de lust in zijn ogen dat hij in gedachten vreemd ging met mijn Emma, de ouwe viezerik, bah !!
Maar aan alles komt een eind en ook aan de wekelijkse ontmoeting tussen Emma en mij. Diana Rigg besloot om weer het theater in te gaan en haar plek werd ingenomen door de overigens zeker niet onappetijtelijke Tara King. Maar hoe ze ook haar best deed, in kleur zelfs, ze kon mij met haar verleidelijke blik miss Peel niet doen vergeten. Na Tara kwam Purdy. Ook bij haar kwam mijn rechterhand niet uit mijn broekzak. Ze waren beide gewoonweg de zonde niet waard. En nu is mijn mooie lieve Emma vorige week op 82-jarige leeftijd overleden. Met haar is niet alleen mijn jeugdliefde voorgoed heengegaan, maar ook het enige Bondmeisje ooit die zich mrs Bond mocht noemen. Ze trouwde namelijk met 007 George Lazenby die eenmalig James Bond speelde in de film ‘On Her Majesty’s Secret Service’. Afgelopen week heb ik als eerbetoon en uit nieuwsgierigheid een aflevering van de Wrekers gekeken. Moet u ook eens doen, echt zo heerlijk oubollig, zeer Engels en buitengewoon aandoenlijk. En weer voelde ik die vlinders in mijn buik toen ik Emma Peel ondeugend in mijn richting zag kijken. Weet niet of het u interesseert maar mijn rechterhand heb ik gewoon in mijn broekzak gelaten.
Rust zacht lieve, lieve ms Peel.