Column Han van der Horst – Ongeprikt – tweedeling?
Lieve mensen, wij zuchten nu al weer meer dan een halve week onder de lockdown. ¨Daar gáán we weer¨, is het cliché op ieders lip. Ik zeg dat niet meer sinds ik de wijze tweet heb gelezen van ene Gerda. Vroeger leefden we allemaal permanent in een veel scherpere lockdown, schrijft zij. Toen gingen alle winkels – essentiële en niet essentiële – elke avond om zes uur stipt dicht. Op zondag bleven ze allemaal gesloten en op maandagochtend meestal ook. Ik herinner me trouwens nog de tijd dat de middenstand ook op woensdagmiddag dicht ging. Dat was allemaal gebaseerd op maatregelen van iets meer dan een eeuw oud. Voor die tijd kenden winkels veel langere openingstijden, op zaterdagavond bijvoorbeeld tot elf uur of middernacht. Die sluitingstijden waren bedoeld om de kleine ondernemertjes en hun personeel ruimte tot rust te geven. De maatregel gold ook voor grote warenhuizen omdat het anders concurrentievervalsing zou zijn. De christelijke politiek zag bovendien kans zondagsrust te realiseren. Tijdens het eerste kabinet Kok zijn de meeste van deze maatregelen opgeheven.
Tot zover de lockdown. Ik vond die waarneming van Gerda een echte eyeopener. Verstandige vrouw die meer volgers op twitter verdient. Haar naam daar is apestaartje Gerdachristiaan, één woord, aan elkaar geshreven, Gerdachristiaan.
Nu de tweedeling in de maatschappij. Je hoort immers van vriend en vijand dat er een tweedeling ontstaat, nu er voor ongevaccineerden andere regels komen dan voor mensen die zich wél hebben laten prikken. En die nu niet kunnen wachten om de booster te halen, maar dit terzijde.
Ik denk daar toch iets anders over, lieve mensen. Tweedeling ontstaat als je op grond van bijvoorbeeld je huidskleur of je leeftijd wordt gediscrimineerd. Als je achter in de rij wordt gezet op gronden waar je zelf niets aan kunt veranderen. Prikken of niet prikken is een persoonlijke keuze. Die heb je helemaal zelf in de hand.
Wij mogen als leden van een samenleving van elkáár verwachten dat we ons beste beentje voorzetten om het voor ons allemaal zo gevaarlijke virus op een afstand te houden. De overheid hoort erop toe te zien dat wij dat allemaal ook doen. Daarvoor hebben alle burgers een pakket maatregelen ter beschikking waaruit zij elk voor zich op hun eigen gronden een keuze moeten maken want zeggen: ¨Krijg allemaal de rambam. Ik trek mijn eigen plan¨, levert terecht repercussies op. Wie gebruik maakt van de optie zich te laten vaccineren, is daarmee niet klaar. Zulke mensen kunnen het virus nog steeds overdragen en daarom dienen ook zij de anderhalve meter te handhaven en mondkapjes te dragen waar dat is voorgeschreven. Je kunt je ook niet laten prikken. Dan kies je voor één andere combinatie. Ook voor jou geldt: anderhalve meter afstand en mondkapjes waar dat is voorgeschreven. Je hebt een recent testbewijs nodig om tal van plekken te mogen betreden waar gevaccineerden zonder meer toegang hebben. En op ander plekken kom je zelfs met een recent testbewijs niet binnen. Er wordt wel eens gezegd dat mensen met een testbewijs en geen prikken gegarandeerd niet besmet zijn. Dat klopt maar zij kunnen wel besmet raken en dan een superspreader worden. De kans dat dit met een gevaccineerde gebeurt, is echter klein.
Waarom mensen zich niet laten inenten, is bij dit alles van geen enkel belang. Wil je Gods gebod volgen, vertrouw je het vaccin niet, allemaal jouw zaak. Je verdient alle respect van de wereld. Maar de samenleving verwacht wel dat je binnen jouw mogelijkheden alles doet om het virus op een afstand te houden. Dat betekent voor ongevaccineerden: blijf zoveel mogelijk binnen, ga alleen de deur uit voor essentiële levensbehoeftes. Bestel de rest online, werk thuis of zoek een andere baan als dat onmogelijk is. U mag best weten: ik heb grote bewondering voor mensen die bereid zijn deze offers voor hun overtuiging te brengen. Maar ik vind het tegelijk correct dat de maatschappij dan zulke offers van je vergt. Zo heb ik als jongen met een katholieke achtergrond het grootste respect voor de Karthuizer monniken, die er voor hebben gekozen het grootste deel van hun leven in eenzaamheid door te brengen. Ze handhaven een zwijgplicht die alleen tijdens een wekelijkse wandeling doorbroken wordt. En voor hun levensonderhoud distilleren zij de beroemde Chartreuse likeur op basis van 130 kruiden.
Zingen doen ze ook. Luister maar naar de monniken van hun hoofdklooster in Chartreux. en hoe prachtig dit muzikaal aansluit op Mezcalito van Lila Downs