Column Han van der Horst – Nachtmerries
Beste mensen, hebben jullie wel eens last van nachtmerries? Ik wel. Een paar keer per week krijg ik in mijn dromen de grootste problemen. Het heeft het er vaak mee te maken dat ik word tegengehouden. Het lukt mij niet om een bepaalde plek te bereiken waar ik heel nodig moet zijn. Steeds weer doen zich hinderpalen voor of kijk ik om mij heen in een volstrekt vreemde omgeving. Of ik sta voor gek: twee jaar geleden werd ik uitgenodigd voor een publieksinterview met generaal Petraeus, de voormalige Amerikaanse opperbevelhebber in Irak. U denkt: dat is zeker iemand van Griekse afkomst. Misgegokt. Petraeus is een echte oorspronkelijke Friese naam en de generaal is enorm trots op zijn afkomst. Daarom komt hij graag naar Nederland. De militairen moesten in hun gala-uniform komen en voor burgers gold tenu de ville. Ik erheen in mijn goede pak en het was heel interessant. De generaal sprak voornamelijk over het belang van om uit die Humvee te stappen als je meer wilde zijn dan een bezetter. Een tijdje terug droomde ik dat de generaal opnieuw een lezing gaf. Iedereen was op zijn paasbest gekomen, vooral de officieren zagen er tip top uit, maar ik droeg een wit t-shirt en een kort zwart broekje met een rode bies. Waar kwam dat vandaan? Dat was het verplichte gymnastiektenu, toen ik meer dan een halve eeuw geleden op het Sint Franciscus College zat in Rotterdam. Ik schaamde me dood maar tegelijkertijd probeerde ik mezelf een houding te geven. Niemand zou dat toch opmerken. Ik ging naar de WC omdat daar mijn kostuum zou hangen, maar ik vond niets en ging weer tussen de mensen staan. Niemand zei iets van mijn t-shirt en mijn sportbroekje maar ze keken wel, allemaal. Dat voelde ik terdege. Vaak word ik gekweld door zulke schaamtedromen. Dan sta ik in mijn ondergoed in de tram of zelfs volledig in mijn blote kont mezelf in te prenten: niemand let erop. Niemand ziet dit. Eigenlijk is dit heel normaal. Iedereen overkomt dit wel eens. Maar aan de ogen van de omstanders zie je dat het anders ligt. De opluchting is dan groot als je ineens tussen de lakens ligt en de rustige ademhaling van je geliefde hoort.
Hebben jullie ook wel eens van die nachtmerries? Nou dan kan ik het volgende vertellen: de nachtmerries uit de werkelijkheid zijn nog veel erger. Verleden week ging er een man op de Willemskade aan de maas op een bankje zitten met naast zich de kinderwagen met de baby. Er kwam een windvlaag aan. Die kreeg grip op de kinderwagen en blies hem pardoes de rivier in. Misschien, mensen, weten jullie wel, hoe diep het water daar ligt, vanaf de wallenkant gezien. De kinderwagen reed de kade af en stortte naar beneden. Wat moet die man een doodschrik hebben gekregen.
Maar hij aarzelde niet. Hij sprong er zonder nadenken achteraan. Toen de hulpdiensten aankwamen compleet met duikers helemaal uit Capelle, was hij al weer op de kant geklommen, in ieder geval met de baby. Of hij de kinderwagen ook gered heeft, kon ik nergens vinden.
Een moment van onachtzaamheid kan grote gevolgen hebben, noodlottige gevolgen maar deze man was een bikkel en een held. En een bewijs voor de noodzaak van verplichte zwemles voor alle kinderen in Nederland en dan niet een beetje peddelen en spetteren, echt met diploma zwemmen.
Hoe dan ook, de baby is gered. Ik vroeg mij af hoe hij thuis is ontvangen. Als een held of als een lul die je niet ongestraft alleen met de baby op straat kunt sturen. En toen dacht ik aan mijn eigen nachtmerries. Het zal je allemaal maar gebeuren en je word niet wakker. Het is allemaal echt.
Huu.