Column Han van der Horst – De bok van Radio Rijnmond: Kat Abel uit Strijen
Foto Brandweer Strijen
Lieve mensen, ik vind dat iemand in mijn positie niet met andere media in de clinch moet gaan. Dat is meer iets voor de negentiende eeuw. Toen namen kranten – de enige massamedia – elkaar op dagelijkse basis de maat. Zo had de Nieuwe Rotterdamsche Courant om de paar dagen wel iets aan te merken op de commentaren in het Dagblad van Zuid Holland en ´s-Gravenhage want die krant was conservatief en de NRC liberaal. Het Dagblad gaf de NRC dan van hetzelfde laken één pak. Men bleef daarbij wel fatsoenlijk. Ik las eens in een oude NRC dat de Maasbode, een katholieke krant, zo´n schandalig stuk had geschreven, dat de redactie nooit meer in zou gaan op wat de Maasbode verder ooit nog zou schrijven. Ik moderne termen: die was af.
Honderd jaar geleden zegde de toenmalige hoofdredacteur van de NRC, mr. Van der Hoeven, zelf wel eens het abonnement op van een lezer die een te brutale ingezonden brief had opgestuurd. Zo iemand verdiende het naar zijn inzicht niet langer de NRC te lezen.
Ergens mag ik dat wel. Vooral de acties van mr. Van der Hoeven maar het is ook niet meer van deze tijd. Fitties moet je aan twitteraars overlaten.
Toch zijn er grenzen. Dezer dagen schoot Radio Rijnmond een monumentale bok. Dat kan ik niet zomaar laten gaan. Daar moet van mijn kant iets tegen in gebracht worden
Het gaat over de kat Abel uit Strijen. Deze verliet voor een ochtendwandeling het huis van de bazin en vond warmte onder de motorkap van de auto van de buurman. Katten houden van plekjes waar ze precies in passen. Dat was ook nu het geval. Probleem: Abel kon er niet meer uit. Hij reisde noodgedwongen met de buurman mee naar diens werk in Oud Beijerland en ś-avonds weer terug naar Strijen. Daar ontdekte de buurman Abel. De brandweer moest er aan te pas komen om het beestje te bevrijden. Tot zover de berichtgeving van Radio Rijnmond en daar is niets mis mee.
Wel met de conclusie: Abel zal de brandweer eeuwig dankbaar blijven.
Dat is pure misleiding. Kattten kennen geen dankbaarheid. De brandweer denkt misschien wel dat hij dankbaar is maar in werkelijkheid likt Abel zijn gat.
Katten zijn solitaire dieren. Qua mentaliteit lijken zij nog het meest op klassieke liberalen. Zij willen het zelf rooien en niet gestoord worden bij hun twee belangrijkste bezigheden: slapen en eten. Wel hebben katten een bepaald talent. Ze weten over het algemeen de mensen die denken hun baasje te zijn geheel en al naar hun poot te zetten. Ze kunnen klaaglijk miauwen, ze kunnen lief kijken, ze schurken zich op aandoenlijke wijze tegen je enkels aan. Dat is geen liefde. Dat is een uitruil. Daar moet iets tegenover staan. Anders is de kat zo vertrokken. Een goede vriendin van mij miste eens de kat met wie zij al twintig jaar het leven had gedeeld. Die was door de tuinen overgestoken naar een ander huis waar het eten lekkerder was.
Enige jaren geleden maakte de BBC een documerntaire over een aantal dorpskatten die ze allemaal een halsbandje omdeden met GPS. Dat was toen nog iets bijzonders. Een kat bleek op sommige dagen bij familie A te verblijven en op andere bij familie B een paar straten verderop. Allebei dachten de zogenaamde baasjes dat het hun kat was en dat die vaak de boer op[ ging. Ja Ja.
Katten zijn uit op hun eigen belang en ze weten ons o zo goed te belazeren. En wij mensen vinden het leuk om ons te laten belazeren.
Abel kent geen dankbaarheid. Geloof Radio Rijnmond niet.
En dan nu Tom Jones: What’s new pussycat