Column Han van der Horst – Coronaliefde
Mag ik met je lopen voor een droppie? Vroeger zeiden de kindertjes dat tegen elkaar toen drop nog een grote en zeldzame schat was. Maar nu, lieve mensen, mag je nu die vraag nog stellen? In coronatijden is anderhalve meter tussenruimte de norm. Kun je nog met goed fatsoen verliefd worden of ben je dan een asociaal en dood door schuld type die willens en wetens meewerkt aan de verspreiding van een potentieel dodelijk virus. Kan dat nog wel, verkering krijgen? Of plaatst dan de BOA zich tussen jullie met zijn bonnenboekje, 390 euro per persoon. En als ze je nog eens betrappen opnieuw.
Die anderhalve meter doet mij denken aan de Naakte Zon, een science fiction roman van Isaac Asimov uit 1956.
Dat gaat over het oplossen van een moord op de planeet Solaria. Die kan daar eigenlijk niet voorkomen omdat de inwoners zoveel afstand van elkaar houden. Dat is in de loop der eeuwen zo gegroeid. De Solarianen walgen van elkaars aanwezigheid. Ze worden letterlijk misselijk van elkaar. Dat wil zeggen: in het echt. Ze ontmoeten elkaar wel door in hetzelfde vertrek hologrammen te projecteren. En dan durven zij zich met gerust hart te vertonen zoals Onze Lieve Heer hen geschapen heeft.
Die hologrammen zijn natuurlijk maar een stapje van ons videobellen verwijderd. We zullen allemaal nog meemaken hoe we het op de manier van de Solarianen aanpakken. Zo ingewikkeld is dat niet met de huidige stand van de techniek.
Asimov heeft aan een heleboel gedacht, onder meer aan bijna menselijke robots maar niet aan kunstmatige inseminatie. Om zich voort te planten moeten de Solarianen echte seks bedrijven en daarvoor daadwerkelijk bij elkaar komen. Zij beschouwen dat als een afschuwelijke plicht. Vanwege de seksdienstplicht komen ze er echter niet onderuit.
Asimov was een keurige man. Hij dacht niet aan hulpmiddelen die je tegenwoordig op het internet en bij de speciaalzaak overal kunt bestellen. En daar zijn er een hoop bij met een batterij of een accu, zodat je ze met een stekker in het stopcontact kunt opladen. Ik vraag mij af of er al van dit soort artikelen bestaan die je met wiki of bluetooth op de computer kunt aansluiten. Dan kun je met het juiste materiaal en voldoende bandbreedte via het internet op afstand met de keus van je hart de liefde bedrijven. En desgewenst net zo ver van elkaar als op de planeet Solaria. Zo krijgt de term veilig de liefde bedrijven een nieuwe betekenis.
Hm, ik ben eigenlijk best trots op mijzelf. Ik heb zonder een onvertogen woord toch een heleboel gesuggereerd dat sommige mensen zelfs op de Late Avond nog een blos op de wangen brengt. Het is een wenkend perspectief en tegelijkertijd juist géén wenkend perspectief. Je kunt je best voorstellen dat in een controlesamenleving waarin we allemaal via apps in de telefoon die je verplicht op zak moet hebben, in de gaten worden gehouden, dat in een dergelijke samenleving elke vorm van lichamelijke liefde buiten het internet of de telefoon om zwaar verboden is tenzij de overheid je officieel en na lang medisch onderzoek toestemming heeft gegeven om een huwelijk aan te gaan. Op vreemd gaan in het echt en niet via het internet staat daarna een hoge gevangenisstraf. Wie dat doet in de nieuwe eeuw van de Grote Besmetting is immers een vijand van het volk.
Zo’n vaart zal het niet gauw lopen. Toch vermoed ik inderdaad dat we binnen niet al te lange tijd horen van politie-agenten en boa’s die aan een jongen en een meisje op straat vragen of ze wel familie van elkaar zijn en op hetzelfde adres wonen. Of aan twee jongens en twee meisjes. Zouden ze een onderlinge tongzoen als bewijsmateriaal accepteren? Of mag je daar in deze tijd alleen nog maar strtaffeloos van dromen ? Al Bowlly zong het al in die vorige supercrisis, die van de jaren dertig: close your eyes https://www.youtube.com/watch?v=3qzjmaAzQV8