Lieve mensen, voor zover wij deel uitmaken van de middelgrote gemeentes die Rotterdam omsingelen, zijn wij slecht bedeeld. Aan het hoofd van onze gemeentes staan mensen die hun werk op adequate wijze doen. De ene is joviaal, de ander doet zijn werk wat afstandelijker maar ze krijgen toch – als ze afstand doen van hun functie – een fijn en welgemeend afscheid. Er komt een foto of een schilderij in het gemeentekantoor. Na hun overlijden wordt een keurige straat naar hen genoemd.
In Rotterdam echter ligt het anders: daar heeft men – zo is onlangs vastgesteld – de beste burgemeester van de wereld. Achmed Aboutaleb heeft die indrukwekkende titel gekregen omdat hij alle inwoners van zijn stad – wat hun afkomst ook is – behandelt als Rotterdammers. Half grappend noemt hij zich de secretaris generaal van de Verenigde Naties van Rotterdam” lezen wij in de laudatio. Overigens deelt Aboutaleb zijn onderscheiding met Philippe Rio, de burgemeester van Grigny, een stadje met vijfentwintigduizend inwoners onder de rook van Parijs. Ondanks die geringe omvang is het toch een plek waar alle grotestadsproblemen bij elkaar komen. Gedreven door zijn communistische overtuiging voert Rio een eindeloze strijd tegen de armoede en de hogere autoriteiten die probleemgemeentes als Grigny maar het liefst links laten liggen.
Samen lieten Aboutaleb en Rio geduchte genomineerden achter zich zoals Muriel Bowser, de burgemeester van Washington DC, Claudia Sheinbaum, de burgemeester van Mexico City en Gustavo Henric Costa, de burgemeester van Guarhulhos, die in tegenstelling tot Bolsonaro corona wel serieus neemt.
Dat is vers één. Vers twee is wat die titel betekent. Ik bedoel, toen ik nog student was in Amsterdam, organiseerden een stel vrienden van mij een flipperkastentournooi. Dankzij de medewerking van een leverancier wisten zij een zaal van café de Engelbewaarder te vullen met uiteenlopende kasten die elk hun eigen uitdaging boden aan de deelnemers. Gaandeweg kwamen zij er achter dat nog nooit iemand zo’n wedstrijd had uitgeschreven. En zo werden dan in die zaal de eerste wereldkampioenschappen flipperen georganiseerd. Ik weet niet meer weer won. Inmiddels hebben de wereldkampioenschappen een hoge vlucht genomen maar, lieve mensen, jullie begrijpen wat ik bedoel.
Burgemeester Aboutaleb is bekroond door een wereldwijde think tank van burgemeesters met een hoofdkwartier – vast heel bescheiden – in Londen. Het doel is de bevordering van behoorlijk bestuur. Daarbij worden democratie en sociale rechtvaardigheid hoog in het vaandel gevoerd. Ook streven de burgemeesters naar meer vrouwen in hun midden. En ze willen allemaal hun steden groener maken. En ze doen hun best voor het creëren van werk. In 2018 werd Valeria Mancinelli, de burgemeester van Ancona in Italië, de beste burgemeester van de wereld omdat ze de werven in haar stad had gered. En in 2016 Bart Somers van Mechelen. Hij heeft in zijn stad een succesvol integratiebeleid op touw gezet. Overigens vind ik dat van alle genomineerde burgemeester tot nu toe Claudia Sheinbaum van Mexico City verreweg de mooiste naam heeft.
Nee, alles bij elkaar is het best een leuke bekroning die Ahmed Aboutaleb ten deel gevallen is. Ook al zoeken de burgemeesters van de wereld min of meer zelf elke twee jaar uit, wie van hen de beste is. Hij verdient ons aller gelukwensen. En wij zingen met de band van Joan Chamorro Magali Datzira Night and day, you are the one https://www.youtube.com/watch?v=7zIa__k9un0