Column Han van der Horst – Benepen
Lieve mensen, is het mogelijk om in een rubriek als deze corona buiten de deur te houden? Als zich een wezenlijk onderwerp voordoet – zelfs in het licht van het noodlot dat ons treft – dan wel. Het is alweer een jaar of veertig geleden dat ik geschiedenisles gaf op een middelbare school. Toen werd mij al snel het volgende duidelijk: leerlingen zijn ongeveer tot hun vijftiende geïnteresseerd in geweld en seks en daarna in seks en geweld. Deze zeer wezenlijke drijfveer in de mens overstijgt alles. Welnu, de afgelopen week hebben zich in onze streek twee gevallen voorgedaan, waar seks, gender en benepenheid elkaar ontmoetten. Dat leidde tot veel gedoe en persoonlijke ellende, die – als je er goed over nadenkt – volstrekt overbodig is.
Het Rotterdamse Techniek College heeft een zaak verloren tegen een transvrouw – die onder haar rokken dus nog mannelijke geslachtskenmerken verborg, omdat zij niet langer naar het damestoilet mocht. Twee vrouwelijke leerlingen hadden namelijk ook geestelijk hoge nood ervaren toen ze deze transgendervrouw daar aantroffen. Het gaf ze een ongemakkelijk en onveilig gevoel. Het Techniek College ontzegde haar daarop de toegang tot alle damestoiletten. Ook liet het één toilet vrij verklaren voor mannen en vrouwen, net als bij U thuis dus. Dat heet tegenwoordig een transgendertoilet. Nu heeft het Techniek College op zijn donder gekregen van het College voor de Rechten van de Mens want deze zogenaamde oplossing is discriminatie. En terecht. Ik begrijp die twee benepen tutjes trouwens niet. Dacht je nu werkelijk dat iemand zich om laat bouwen en het totale leven op de schop gooit alleen maar om op het toilet meisjes te kunnen lastigvallen. Ik wil voornoemde tutjes graag waarschuwen. Een op de vijf Nederlanders is homoseksueel. Dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen. Zo’n transgender kom je niet gauw tegen als je voor de spiegel je make up fatsoeneert. De kans is veel groter dat een vrouw met donkere stem aan je vraagt: “Heb jij al een vriend? En….ben je wel gelukkig met hem?” Denk daar maar eens over na.
In de Hoeksche Waard heerst veel rep en roer over een instagrampagina waarop meisjes van dat eiland naakt of in pikante poses te zien zijn. Ze worden daarop verzameld door een of ander ziekelijk figuur, een vrouwenhater, een impotente sukkel, die op deze manier zijn mannelijke superioriteit wil bewijzen. Het kunnen natuurlijk ook kwaadaardige krengetjes zijn die wraak willen nemen op seksegenoten die beter voor de dag komen dan zij zelf.
En het lukt. Het lukt. Waarom lukt het? Het lukt omdat die meisjes beschaamd zijn. Omdat hun benepen omgeving ze aankijkt op het feit dat zij zich ooit lieten verleiden om zich voor een webcam uit te kleden. En die meisjes laten zich dat aanleunen. Ze worden niet alleen voor slet uitgemaakt. Ze voelen zich ook slet. Volkomen ten onrechte. Maar het is dezelfde benepenheid waarvan die transgender op het Techniek College het slachtoffer werd.
Zij toonde zich strijdbaar. Zij ging er dwars tegenin. Zij nam maatregelen. Zij liet zich niet piepelen. Er is niets, absoluut niets waar die meisjes op de instagrampagina zich voor hoeven schamen. Schamen moeten zich de schamperaars, de giechelaars, de nawijzers, de zedelijkheidsapostelen die zo’n meisje het leven onmogelijk maken. In het evangelie bestaat een term voor hen: witgepleisterde graven. Van binnen vol rotting en bederf.
Ik weet wel, daar hebben die meisjes weinig aan. Instagram zou zo’n pagina er gewoon af moeten gooien. Maar ja, zegt de politie, dat kan zomaar niet. Zijn de afgebeelde personen beneden de achttien, dan is het pedofilie maar anders, tja, daar is toch heel moeilijk tegen op te treden. Ik zou het wel weten: wie tegen mijn zin een foto van mij publiceert, die ik zelf gemaakt heb, krijgt gewoon een vette rekening. Dat doen beroepsfotografen ook als hun werk gestolen wordt door makers van websites. 2000 euro of zo. Beetje duur? Ja, dan hadden ze eerst maar moeten vragen hoeveel het kost.
Meiden, laat je niet veroordelen. Vecht terug. Nogmaals, ik weet dat je er weinig aan hebt als iemand dat op de radio zegt want het gaat in tegen de tsunami van benepenheid en hypocrisie in onze samenleving. Maar ik zeg het toch. Wees trots op je zelf en denk aan het motto op de hoge Engelse onderscheiding, de orde van de kousenband. Honi soit qui mal y pense. Schande over wie er kwaad van denkt. Laat ze allemaal het leplazerus krijgen.