Column Han van der Horst – Bangla Desh
Verleden week klotste ineens het water door de binnenstad van Gouda. We zijn de laatste tijd wat overstromingen betreft wel het een en ander gewend maar toch las ik dat bericht met verbazing. Hadden jullie dat ook niet lieve mensen? Dat in Limburg de Maas en allerlei beekjes waar we nog nooit van gehoord hebben, buiten hun oevers traden, dat is nog tot daaraan toe. Maar Gouda! Van de weermannen op de TV leerden wij een nieuw woord. Het kwam door oplijning zei Peter Kuipers Munneke. Dan valt er op een klein gebied heel veel regen. En dat was gebeurd tussen Wassenaar, Gouda en Schoonhoven.
Even opscheppen. Ik moest denken aan mijn verblijf in Dakha, de hoofdstad van Bangla Desh, nu al meer dan vijfendertig jaar geleden. Mijn vliegtuig landde middenin een wolkbreuk, die werd gecombineerd met storm. Ik wist een taxi te nemen naar de stad maar die moest de strijd tegen de modder al gauw opgeven. De wagen was te zwaar. Gelukkig kon ik met een veel lichtere scootertaxi mijn reis naar het guesthouse voortzetten.
Ik moest aan Dakha denken omdat Bangla Desh op de rijstvelden en de palmbomen na zo ontzettend op Nederland lijkt. Je rijdt over dijken door vlak land. Je komt aan de lopende band rivieren en vaarten tegen want Bangla Desh is een delta van t de Ganges en de Bramaputra. Daarmee vergeleken is de Nieuwe Maas een breed uitgevallen sloot. Als je de kaart van het land bekijkt, dan zie je aan de kust bij wijze van spreken een stuk of twintig Haringvlieten. En allemaal zonder sluizen, dammen of dijken. Nou denkt U, lieve mensen, daar moeten de Nederlanders dan maar eens heen maar die zitten er. In de jaren vijftig van de vorige eeuw is de beroemde professor Van Blommenstein al langs geweest. Je kan wel proberen de kracht van de rivieren een beetje te begeleiden maar de boel rigoureus inpolderen zoals in Nederland, dat gaat gewoon niet. Dat guesthouse van mij lag in in Gulshan, de beste wijk van Dakha, want het liep daar nooit onder water, althans toen. Overal elders waren de Goudse toestanden van verleden week aan de orde van de dag. Daar keek niemand van op. Destijds had Dhaka ongeveer zes miljoen inwoners. Nu zijn het er op zijn minst 14,5 miljoen. Ik bleef er een week en in die tijd vatte ik een diepe bewondering op voor de inwoners. De meeste mensen in Bangla Desh moeten overleven met bijna niets. Op een gebied, vier keer zo groot als Nederland wonen een dikke 145 miljoen mensen. Als zich geen grote rampen voordoen, hebben ze in Dhaka net te eten maar er gaat veel mis. Orkanen jagen het zeewater hoog al die Haringvlieten in. Dan krijg je een echte watersnoodramp. Ook de Ganges en de Brahmaputra zorgen voor overstromingen maar die zijn voorspelbaar. En gewenst want zo komt vruchtbare slib op de rijstvelden terecht. Overal zijn meertjes en plassen. In de regentijd vallen er watergordijnen uit de hemel. Ik heb geen echte onweersbui meegemaakt. Wel was er haast altijd vaag gerommel te horen. Dit is ons voorland als we niets tegen de opwarming van de aarde doen. En de kans dat dit gebeurt is klein. We krijgen nu al haast elk jaar een voorproefje. Hoe het met Bangla Desh moet aflopen, beste mensen? Daar heeft de klimaatverandering nu al grote gevolgen. Het zeewater van de Golf van Bengalen dringt op. Er hoeft maar weinig te gebeuren of grote gebieden worden onbewoonbaar. Dat zal bij ons niet zo gauw het geval zijn al was het maar omdat Maas en Rijn vergeleken met de Ganges en de Brahmputra zulke gehoorzame, beheersbare rivieren zijn. Daarom zijn wij een volk van ¨Na ons de zondvloed¨. Ook in Gouda zullen ze dat van verleden week gauw vergeten. We hebben het in Nederland immers goed voor elkaar met zijn allen. Denken we. Houden we elkaar steeds wanhopiger voor. Hier is de nachtegaal van Bangla Desh, Sabrina Porshi met Lokki Shona. Dat betekent: luister naar de mensen
https://www.youtube.com/watch?v=HsNQ9fhN1L4