Column Han van der Horst – Aftreden Pieter Paans
Lieve mensen, nog maar een paar maanden was Pieter Paans burgemeester van de fusiegemeente Krimpenerwaard of hij moest het veld al ruimen. De oorzaak is een me too affaire. Jan van der Zwaart, fractievoorzitter van D66 gaf hierover in het AD commentaar. Zeker omdat hij vanwege zijn partijlidmaatschap als deskundige op dit gebied mag gelden. Volgens van der Zwaart hadden medewerkers geklaagd. Hij was soms te lichamelijk, zouden ze gezegd hebben. En hij kwam te dicht bij hun privéleven. Volgens de collega´s van Omroep West was zijn gedrag transgressief. Ik moest even opzoeken wat dat betekende. In het Groot Woordenboek van de Nederlandse taal met zijn miljoenen betekenissen komt het niet voor. Transgressie wel. Het is verouderd, lezen we en het betekent overtreding van de wet. Zo bont kan de burgemeester het niet hebben gemaakt. Anders was er wel aangifte tegen hem gedaan. Aan de andere kant is er toch wel iets gebeurd. Zelf zegt Pieter Paans: ¨Mijn bestuursstijl van grote toegankelijkheid en nabijheid, met alle goede intenties van dien, heeft echter onlangs geleid tot een intern voorval dat maakt dat ik de benodigde distantie, die wordt gevraagd van een burgemeester, onvoldoende heb gewaarborgd. Dit is ervaren als grensoverschrijdend en dat betreur ik zeer¨.
Ik moest denken aan een geweldige film van een aantal jaren terug: about Schmidt met Jack Nicholson in de hoofdrol. Deze leert – weduwnaar geworden en op reis met zijn camper – een echtpaar kennen met wie hij een gezellige avond heeft. Meneer gaat naar bed. Jack Nicholson zet het gesprek met de vrouw voor. Ze toont groot begrip voor zijn sores. Dan buigt Jack Nicholson zich naar haar toe en begint te zoenen. Ze reageert agressief en Jack Nicholson vlucht het huis uit. Hij schaamt zich dood maar de schade is gedaan. About Schmidt is overigens een film die iedereen rond de pensioendatum moet zien. Nicholson maakt op geniale wijze duidelijk wat je allemaal verkeerd kunt doen als je met je werk ook je levensvervulling bent kwijt geraakt.
Zoiets zal er wel gebeurd zijn en nu is Paans´ loopbaan gebroken. Ook kwam mij het beeld voor ogen van mijn moeder zaliger. De familie van der Horst was niet aanrakerig. Van zoenen en omhelzen was bij ons onder geen enkele omstandigheid sprake. Mijn moeder noemde dit overdreven. Ook sprak zij van rotvervelend gedoe. Zij had een hekel aan mensen die binnen haar blikveld rotvervelend deden, bijvoorbeeld verliefde paartjes. Mijn vader dacht er precies hetzelfde over, hoewel hij het – vertelde mijn moeder wel eens – het niet kon nalaten in bed wel eens een mop te vertellen die hij op het werk had gehoord. Mijn moeder was van zulke moppen eigenlijk niet gediend ook al noemde zij zich altijd modern. Toen er in de jaren tachtig eens op haar trappenhuis een jongeman kwam wonen die zich om liet bouwen tot vrouw, hadden zij noch de buurvrouwen daar moeite mee. Ze gaven onderwijs in vrouwendingetjes en vertelden dat je als vrouw natuurlijk wel moest meehelpen bij het schrobben van de trap en de kelder. ¨Je moeder is best modern¨, zei ze dan maar al dat gezoen en gedoe, daar moest zij niets van hebben.
Zo werd ik – net als heel veel generatiegenoten – tot een soort afstandelijkheid opgevoed. Wij deden daar niet aan, aan dat gefriemel de hele tijd. In deze tijden van me too en grensoverschrijdend gedrag, is dat een enorm voordeel. Wij geven geen aanleiding want we zijn evenmin als onze ouders van het rotvervelend gedoe. Ook houden we niet zo gauw iemand onze schouders voor om op uit te huilen. Wij zijn nuchtere Hollanders toch. Wij zijn heel toegankelijk maar niet nabij. Voor ons geen gefriemel. Aan de andere kant: für eine Nacht voller Seligkeit, da geb´ ich alles hin. Bedoel ik niks mee hoor, zoek er niets achter. U hoort Marika Rökk https://www.youtube.com/watch?v=aLqhQ0x9dVc