Column Han van der Horst – Zeitenwende
Beluister hier de column
Lieve mensen, bijna altijd heb ik het in deze praatjes over een onderwerp uit onze streek: Zuid Holland Zuid. Vandaag maak ik op die regel een uitzondering. Of misschien toch niet. Maar dat merkt U wel. Ik wil hebben over een onderwerp dat ons allemaal gaat raken, in onze steden, in onze dorpen,, in onze buurten en in onze huizen. Dat komt omdat wij doormaken wat de Duitsers een Zeitenwende noemen. Als U nu richting veertig loopt, is dat Uw eerste. Ouderen hebben er er al een achter de rug: de ondergang van het communisme met de val van de muur in 1989 en de ontbinding van de Sovjet Unie in 1991. Oude baasjes zoals ik dachten vroeger – toen we nog jong waren – dat we er ook een meemaakten: de jaren zestig met zijn inspraak en zijn flowerpower. Maar achteraf bleek dat een rimpeling die alleen maar invloed had op de persoonlijke levensstijl. Er mocht meer op seksgebied. De klank van de hits maakte een radicale verandering door. En de kleding werd losser. Ook hielden we in Nederland er op grote schaal mee op elkaar met U en meneer of mevrouw aan te spreken. Dat was het wel zo’n beetje. Achteraf misschien niet zoveel om over naar huis te schrijven of om over op te scheppen in onze seniorenclubs.
Dat van het ondergaande communisme was zeker wel een Zeitenwende. Daarna werd alles anders. Beter hoopten we maar uiteindelijk leidden de gevolgen tot een gevaarlijker wereld.
De huidige Zeitenwende heeft te maken met de Verenigde Staten. Sinds de Tweede Wereldoorlog voelde dat land zich medeverantwoordelijk voor de veiligheid in Europa Daar zat ook eigenbelang bij. De Verenigde Staten wilden de enige andere wereldmacht,de Sovjet Unie binnen de perken houden. Daarom mocht dat land geen greep krijgen op West Europa. Na de val van de Sovjet Unie zetten de Verenigde Staten het beleid om Europa te beschermen voort. Dat schiep stabiliteit.
Daar is nu in de dagen vlak voor Valentijn een eind aan gekomen. President Donald Trump wil rechtstreeks met Poetin een deal maken over Oekraïne waarin Rusland al zijn oorlogsdoelen bereikt. Oekraïne moet grote delen van zijn grondgebied afstaan en mag geen lid worden van de NAVO. Europa staat er bij en kijkt er naar. De afgelopen dagen is vaak gezegd: “Wie niet aan tafel zit, staat op het menu”. Dat is de Zeitenwende. Voor het eerst sinds 1939 staan de vrije naties van Europa weer op het menu. Vers twee is of wij ons zonder tegenwerking laten verslinden. Hoe dan ook, deze nieuwe tijd zal grote gevolgen hebben voor ons allemaal tot en met wat er dan bij ons in onze eigen huizen op het menu staat, hoe wij ons zullen verwarmen en op welke wijze wij moeten leren ons als maatschappij opnieuw te verdedigen. En nu kom ik bij U op de stoep staan met een voorstel dat U direct zal raken. Bij alle defensiemaatregelen die de komende jaren worden genomen, hoort wat mij betreft het opnieuw in het leven roepen van de schutterijen, die in 1907 met een pennenstreek zijn afgeschaft. Ze waren ooit een officieel onderdeel van het Nederlandse leger. De soldaten en de officieren droegen uniformen. Ze bezaten wapens, ze oefenden op hun eigen schietbanen en er bestond dienstplicht voor. Als de schutterij je opriep was je je vrije zondag kwijt aan oefenen en exerceren want het was een burgerlegertje waar de soldaten hun vrije tijd aan moesten offeren. Schutterijen zijn opgeheven omdat het toch amateuristische gezelschappen waren die bij eeen echte oorlog vooral in de weg zouden lopen. Maar het organisatiemodel is okee. Je kunt professionele goed bewapende en getrainde burgermilities vormen die bedoeld zijn voor het verdedigen van huis en haard. Dat schrikt een vijand daadwerkelijk af want het betekent dat hij met hardnekkig voortdurend en informeel verzet te maken krijgt en een partizanenoorlog. Soldaten van de vijand komen onze streek wel binnen, ze komen er nooit meer uit tenzij in een lijkzak. Dat idee. Wie weet gaan we ons over een jaar of wat trainen in de guerrillaoorlog. Niet lachen, een Zeitenwende maakt het onvoorstelbare vaak voorstelbaar en omgekeerd. Wie had tien dagen geleden nog gedacht dat Amerika zich als onze vijand zou gedragen? En nu: het lied van de Partizanen. Uit Frankrijk. Camélia Jardana. In de Bataclan https://www.youtube.com/watch?v=68T-KHfJMMw