Column Han van der Horst – Cocaïneboeren
Lieve mensen, wie zijn stem laat horen op de radio moet natuurlijk proberen voor zoveel mogelijk mensen interessant te blijven. Vanavond is dat niet het geval. Ik hoop dat U mij dat wilt vergeven. Troost U met de gedachte dat U best mee mag luisteren ook als het volgende niet voor U bestemd is. Ik wil mij namelijk vooral richten tot een specifieke categorie luisteraars, : namelijk diegenen onder U die als hoofdberoep of bijverdienste zorgen voor de beschikbaarheid van voldoende drugs aan de basis van de maatschappij. Ik bedoel: als tegenwoordig nog de bel gaat, dan denk je: het is zeker de cocaïneboer van de buren die op het verkeerde knopje heeft gedrukt. Of niet soms? Tot in Ouddorp is het witte spul ruimschoots voorhanden. Ook in deze tijden van corona.
Ik wil me er eigenlijk niet mee bemoeien, maar er is iets wat ik niet begrijp. Waarom is er binnen deze bedrijfstak zo weinig zelfbeheersing? Waarom hebben de verschillende leveranciers de neiging elkaar als doodsvijanden te behandelen in plaats van als conculega´s? Ik ben ook wel eens ontevreden geweest met de service van een bedrijf. Maar dan ga ik toch niet ´s-avonds door de ruiten lopen schieten? Laat staan dat ik – zoals verleden week in Rotterdam gebeurde – met een bom probeer de boel op te blazen. Ik zeg: dat is geen goed idee. Je vestigt er alleen maar ongewenste aandacht mee op je eigen bedrijfsvoering. Neem die bommenleggers, ze werden dezelfde avond nog door de politie opgepakt. Als je een bedrijf uitoefent dat niet aan de brave kant van de wet staat, heb je weinig aan extra aandacht van de omgeving. Je opereert vanuit een ¨Wat niet weet, dat niet deert¨. Dan helpt het niet als je op een gewone avond vuurwerk afsteekt van het soort dat verleden week in Rotterdam werd gebruikt. En dan heb ik het nog niet eens over de achtergrond van deze onberaden actie. Volgens verschillende media heeft het te maken met het feit dat de Belgische politie in Antwerpen een vracht cocaïne onderschepte ter waarde van dertig miljoen euro. Dat is pech. Die is weg. Nu stellen dezelfde media dat er toch betaald dient te worden en dat die salvo´s en die bommen als het ware een soort deurwaardersbezoekjes zijn. Tja, dat is toch een amateuristische omgang met onverhoedse tegenvallers. Neem een voorbeeld aan branches die door de overheid wel erkend worden. Zij hebben belangenorganisaties. Zij vormen fondsen waaruit je bij rampen kunt putten. Ik bedoel: is het nou echt zo moeilijk om eens grensoverschrijdend met jullie Colombiaanse, Mexicaanse, Turkse en Chinese relaties om tafel te gaan zitten teneinde vorm te geven aan een rampenfonds waarin iedereen een klein percentage van zijn winst stort. Je hoeft er niet eens voor op reis. De hele wereld zoomt en facetimet zich een ongeluk.
Als dan de prinsemarij voor dertig miljoen cocaïne buit maakt of een hasjkotter entert, dan worden de getroffen partijen uit het fonds schadeloos gesteld. Met een miljardenbusiness als die van jullie moet dat niet zo moeilijk zijn. Zo maakt de onderlinge vijandschap plaats voor een zekere goodwill. Het is voor ieders zaken beter als jullie niet steeds tijd, geld en creativiteit in moeten zetten om elkaar om zeep te brengen en en op te blazen. Het is toch niet zo moeilijk om dat te begrijpen?
Als je dan toch bezig bent, kun je met een gezamenlijk kwaliteitskeurmerk gelijk de beunhazen weren die het met hun versneden rotzooi, hun bakpoeder en hun dreft het voor iedereen verpesten, die het qua genot of qua verdienmodel van de frisse neus moeten hebben.
Je leest tegenwoordig dat Nederland steeds meer een narcostaat wordt. Nou dat blijft een vrome wens als jullie zo door gaan met die schietpartijen en die bommen. Dan komt daar niets van terecht.
Neem me niet kwalijk, dat ik een beetje hard en spottend klink vanavond. Ik kan me zelfs goed voorstellen dat de overige luisteraars denken: moet dat nou zo hard, zo negatief en zo cynisch? De beste stuurlui staan nog steeds aan wal. Die cocaïneboeren doen toch ook hun best. Kijk eens naar de de plekken waar het wel goed gaat in plaats van steeds maar op zoek te zijn naar wonden om je vinger in te priemen, meneer de eigenwijs uit Schiedam. Als je met één vinger wijst, wijzen er drie naar jou. Allemaal tot je dienst. Ik neem dat graag aan. Toch wilde ik vanavond zeggen wat ik op mijn hart had. Het zij zo. En jullie buren, beste cocaineboeren onder mijn gehoor, wens ik van harte een nacht zonder knallen toe.