Column Giel van Strien – Doe op 4 januari de basisscholen open
Ik weet het: de beste stuurlui staan aan wal. En je wil niet in het kamp van de viruswappies terecht komen. Toch zou ik op deze plaats een heel voorzichtige kanttekening willen plaatsen bij het sluiten van de basisscholen voor vijf weken.
Tot op heden was de boodschap van de regering dat deze open moesten blijven. Omdat dit in het belang van de kinderen is en sluiting geen zin heeft. Op de routekaart van het kabinet kwam deze sluiting niet voor. Feitelijk heeft het kabinet Rutte negen maanden argumenten aangedragen om dit besluit niet te nemen. Dat maakt dit besluit anders dan alle andere crisismaatgelegen om COVID-19 te bestrijden.
En dan zie je beelden van winkelcentra en blijkt alles essentieel te zijn behalve het onderwijs. Ook reizen naar warme oorden vanaf Schiphol gaat gewoon door. De neoliberale samenleving in een notendop. Cora Nieuwenhuizen is boos alsof ze een toeschouwer is en niet de verantwoordelijke minister.
Een paar dagen vakantie meer of minder had niet uitgemaakt, maar vijf weken niet naar school, betekent dat ouders grotendeels moeten doorwerken en kinderen thuis op hun zelf zijn aangewezen. En dit betekent dat dagen gevuld gaan worden achter een scherm. Online lesgeven is in het voortgezet onderwijs daar aan toe maar bassischoolkinderen zijn hier niet geschikt voor. Een uurtje sommen maken, een uurtje spelling oefenen en dan hebben we het wel gehad. En vooral bij de jongens liggen dan dagenlang gamen in het verschiet.
Gamen is de nicotine van de 21-ste eeuw. Het is een winstgevende bedrijfstak waarin doelbewuste afhankelijkheid, zo niet verslaving bij kinderen wordt gecreëerd om de winst van bedrijven te maximaliseren. Er zijn geen trouwere klanten dan verslaafde klanten. De gevolgen waren al voor de coronacrisis zichtbaar: kinderen die niet of weinig meer buitenspelen en die uit school naar huis rennen om een andere level te halen. Tijdens een kinderfeestje in een zonovergoten speeltuin riep een zesjarig vriendje ineens. “Ik wil mijn IPad, ik heb mijn IPad nodig!”
Na een paar dagen lockdown zie je het effect al bij kinderen die hele dagen achter een scherm hebben doorgebracht. Ze maken een gefrustreerde, ongelukkige indruk, want de games zijn zo opgezet dat je altijd door moet, liefst nog tegen betaling, en er nooit voldoening optreedt. Sommige kinderen tonen gedragsstoornissen, stootten alleen nog maar rare geluiden uit, misschien ook niet heel vreemd als je de hele dag aan het moorden bent. Want veel games zijn zeer agressief, gewelddadig en gericht op het uitschakelen van anderen. In een veiligheidsobsessie wordt er vaak gedacht dat kinderen iets bij buitenspelen kan overkomen, terwijl de werkelijke dreiging via alle schermen het huis binnenkomt. Wie zich nog afvraagt waarom jongeren met messen in steden rondlopen, zou zich even een uurtje in deze oorlog-van-allen-tegen-allen- wereld moeten begeven. In een kapitalistische, competitieve wereld met te weinig overheidsbescherming is de ander niet de medemens, maar degene wie jouw geluk bedreigt. De ander mag niet meer succes en geluk hebben, en in veel games moet hij of zij zo snel mogelijk worden geëlimineerd.
Doe alleen daarom al op 4 januari de bassischolen open. Geen of weinig beweging, gameverslaving, onderwijsachterstanden en stagnatie van de sociaal-emotionele ontwikkeling. Tel uit je verlies. De eerste lockdown heeft al teveel schade aangericht.