Column Han van der Horst – Legaliseer henepteelt
Ha lieve mensen, ik heb goed nieuws voor U. Het gaat de komende minuten niet over de verkiezingsuitslagen. Daar hebt U vast al genoeg over gehoord. Ik wil het liever hebben over het kruid der kruiden, de hennep waarvan de consumptie blijkens berichten zo gestegen is. Vooral jongeren zeggen ze weten ondanks die ziel onder hun arm toch het ene jointje na het andere te draaien. En naam maar gerust van mij aan: vlak de ouwe knarren op dit gebied niet uit. Aanbod genoeg want de marihuanateelt is een van de meest succesvolle en lucratieve sectoren van de Nederlandse landbouw. Er is maar één probleem: het mag niet. De politie maakt – vaak aangejaagd door colleges van B en W, zeker ook in onze streken – verbeten jacht op wietplantages. Die wordt – zou je op het eerste gezicht zeggen – met succes bekroond, want boa’s en politie-agenten in Rotterdam hebben gemiddeld drie keer per week beet. Vijf jaar geleden was dat nog tienmaal. Zijn er dan minder van deze kwekerijen? Integendeel, het zijn er waarschijnlijkjuist meer maar de politie heeft steeds meer moeite ze te ontdekken. Ook is de bereidheid van de Rotterdammers afgenomen om buren met groene vingers te verlinken. Althans dat lees ik in het Algemeen Dagblad.
Daarin treedt ook de heer Koen de Lange op van Stedin dat de elektriciteitsnetten beheert. Wietplantages zijn gevaarlijk zegt die want ze gebruiken veel stroom. Die stroom wordt op illegale wijze afgetapt te vaak met behulp van amateuristisch aangelegde kabels. Dag en nacht moeten immers warme lampen boven de planten branden. Dat leidt regelmatig tot brand. “Hennepkwekerijen kunnen levensgevaarlijk zijn”, zegt meneer De Lange.
Je moet dan wel weten hoe dat komt. Als huishoudens ongebruikelijk veel stroom verbruiken, gaat er een seintje naar de autoriteiten. Dan komt de politie kijken of je toevallig geen hennep in het zijkamertje kweekt. Meer dan acht planten en je bent de sigaar. Er volgt een strafblad en detentie dan wel een fikse werkstraf. De burgemeester doet je huis een paar maanden op slot en als je van de woningbouw huurt, sta je waarschijnlijk op straat. Met dit beleid zijn gemeentes er volgens mij wel in geslaagd de klein thuiskwekers op te sporen en af te schrikken. De vraag naar wiet blijft echter fenomenaal zodat de kweek steeds steviger in handen raakt van professionele criminele organisaties. Zij weten hoe je de elektriciteitsmeter omzeilt. Zij leveren de apparatuur en de kleine plantjes. Ze leren, aldus nog steeds het AD, steeds beter kwekerijen te verstoppen. Zo daalt het risico dat je gepakt wordt en hennepkweek is een lucratieve business. Als je – al dan niet door de coronamaatregelen – in de schulden dreigt te raken, dan is het heel verleidelijk er ook in te stappen, in zee te gaan met een criminele club die belooft het euro’s te laten regenen. De kans dat juist bij jou de politie aanklopt, is gering en dan ook nog vaak het gevolg van eigen onvoorzichtigheid. Hoe sterk en goed georganiseerd de drugsbusiness in onze streek is, blijkt uit het feit dat de zaken op geen enkele manier door de coronamaatregelen zijn gehinderd. Uw vertrouwde dealer komt nog steeds aan huis.
Er gaan de laatste tijd weer stemmen op keihard op te treden tegen wat men dan graag die rotzooi noemt. Met name christelijke politici willen een Nederlandse war on drugs. Ik kan ze verzekeren, die war on drugs is al lang verloren. Er is maar één manier om van wietplantages op zolders af te komen en dat is legalisering van een product waar miljoenen Nederlanders niet van af kunnen of willen blijven. Het is niet goed voor je maar dat zijn alcohol en tabak evenmin. Toch heeft het kabinet de boekwinkels gesloten maar de slijterijen open gelaten. Steeds meer landen legaliseren de verbouw en het gebruik van wiet. Zelfs steeds meer Amerikaanse staten. Mensen legaliseer die drugs. Zorg dat er een kwaliteitscontrole op zit. Leg er accijns op net als op tabak en alcohol. Pak de misdaad zijn belangrijkste verdienmodel af. En merk dan bovendien dat je na die legalisering ineens van je gebrek aan blauw op straat af bent. Al die drugsjagers kunnen zich nu bezig gaan houden met wezenlijke zaken zoals inbraak of vrouwenhandel. En wij, wij vallen verzaligd langzaam in slaap op de tonen van Cab Calloway met smoking reefers,gecomponeerd in 1932. Blow away, misery blow away…