Column Han van der Horst – Cocaïne en geld onder de matras
Lieve mensen, Waar het hart vol van is, loopt de mond van over. Toch wil ik het vanavond eens niet hebben over avondklokken of premiers die zich oog in oog met allerlei schandalen heel geschikt achten om het land nog eens vier jaar te leiden, nee, die onderwerpen leg ik allemaal terzijde en dat is – vind U wellicht – een verademing.
Je kunt er donder op zeggen, dames en heren, dat in ons nachtelijk gezelschap, zo verspreid over half Zuid Holland, zich luisteraars bevinden die net een frisse neus gehaald hebben. Begin ik nou toch over een avondklok? Nee, ik bedoel een lijntje coke. Zo normaal is dit genotmiddel geworden, zo fijnmazig zijn de distributie en de bezorging van dit product aan huis. Daar kunnen de slijterijen een punt aan zuigen. En dan heb ik het nog niet eens over synthetische drugs.
Verleden week werd bekend gemaakt dat de douane in de haven van Rotterdam 4000 kilo cocaïne had gevonden, die een straatwaarde vertegenwoordigde van bijna honderdvijftig miljoen gulden. Die cocaïne wordt nu vernietigd, werd er tevreden bij gezegd.
Al dat soort vangsten hebben geen enkel effect op de levering aan de cliënten. Het is het spreekwoordelijke topje van de ijsberg. Het kan niet anders of er komt per jaar voor miljarden aan drugs binnen via de haven van Rotterdam, deels voor consumptie bij ons in de buurt, deels voor doorvoer naar het buitenland. Ja mensen, we hebben het allemaal op school geleerd: transito is wezenlijk voor Rotterdam. In de pas verschenen Koloniale Geschiedenis van Rotterdam kun je nalezen, hoe belangrijk de aanvoer van tropische producten altijd is geweest voor de welvaart van de Maasstad. Cocaïne past geheel in deze traditie. Dat is ook zo’n product. En men maakt gebruik van aanvoerlijnen die sinds de zestiende eeuw al worden opgebouwd. Verleden week bleek dat het grote en gerenommeerde bewakingsbedrijf Securitas vol zat met krom personeel – tot in het management aan toe – dat er samen met even kromme douaniers voor zorgt dat met drugs geladen containers ongehinderd ingevoerd kunnen worden. Het valt niet meer te ontkennen: Nederland is een narcostaat en de haven van Rotterdam speelt daarbij een wezenlijke rol. Het zou ook interessant zijn als deskundigen eens inschatten welke bijdrage de drugs leveren aan de werkgelegenheid in Nederland, zwart én wit.
Op 15 januari stuurde minister van Ark een rapport naar de Tweede Kamer over de verwevenheid tussen drugsbaronnen en zorgaanbieders. U hoort het goed: zorgaanbieders. Men had een soort proefonderzoek gedaan in Twente maar het rapport stelt dat wat daar in het oosten werd geconstateerd in het hele land wel zal voorkomen, dus ook bij ons. Waar hebben we het dan over? Cliënten uit beschermd wonen projecten die in het kader van arbeidstherapie de toppen van hennepplanten afknippen of zelfs ingezet worden bij het bouwen van vastgoed. Daarnaast: witwassen, vuurwapenhandel, ook aan minderjarigen, enzovoorts. Een aantal van die zorgorganisaties zijn civielrechtelijk en fiscaal aangepakt. Voor een strafrechtelijke aanpak ontbreekt vaak de capaciteit. Ik herhaal dat nog even: voor een strafrechtelijke aanpak ontbreekt vaak de capaciteit.
Weet U wat nou het opmerkelijke is van deze zaak? De meeste mensen merken daar in hun dagelijks leven niks van. We zitten gezellig thuis te speuren naar licht aan het eind van de tunnel al zijn er onder ons, nachtbrakers, zeker enkele die duizenden,