Lieve mensen, ik ga vandaag namen noemen. Dit zijn die namen: Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt, Martina Huysmans, Hatte van der Woude, Karin Schrederhof.
Ik noem ze omdat ze met zijn allen op hun eigen kleine manier de reputatie van het openbaar bestuur hebben beschadigd. Wat dat betreft lijken ze sprekend op de verantwoordelijken voor het toeslagschandaal dat verleden week in politiek Den Haag voor zoveel ophef zorgde.
Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt, Martina Huysmans, Hatte van der Woude en Karin Schrederhof vormen samen het College van Burgemeester en wethouders in de stad Delft. Wat zij gedaan hebben is een buitengewoon slecht voorbeeld voor alle overige gemeentebestuurders in het stuk van Zuid Holland waar mijn stem gehoord wordt. Toch zullen zij bij vergelijkbare affaires sterk geneigd zijn te handelen zoals Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt, Martina Huysmans, Hatte van der Woude en Karin Schrederhof hebben gedaan. Vandaar dat het goed is dit treurige Delftse verhaal nog eens te vertellen zo vlak voor de kerst.
Aan het eind van het vorige decennium besloot de gemeente Delft om de laagst betaalde burgers gratis belastingadvies te geven. Omdat dit wat gemeentes betreft een tijd is van outsourcing en uitvoerende taken de deur uitdoen, terwijl je zelf zogenaamd je handen vol hebt aan beleidsvoorbereiding en aansturing, daarom dus huurden ze het bedrijf van ene Sjoerd S. in. Hij mocht de arme Delftenaren op het stadskantoor ontvangen. Hij kreeg ook een e-mailadres van de gemeente. Aan dat S. Hoort U al hoe het afloop. Meneer was een oplichter. Hij heeft zijn klanten vaak in grote financiële moeilijkheden gebracht. S. Zal zijn straf ongetwijfeld niet ontlopen maar daar hebben de gedupeerden weinig aan. S. En zijn bedrijf zijn nu kikkers waar je geen veren van kunt plukken.
Zij willen daarom schadeloos gesteld worden door de gemeente Delft. Tenslotte heeft die door dat e–mailadres en dat bureau op het Stadskantoor sterk de indruk gewekt, dat de cliënten – burgers zijn immers cliënten – met een ambtenaar van doen hadden en niet met een of andere vrije jongen. Ze krijgen daarbij steun uit de gemeenteraad maar het is de vraag of genoeg raadsleden de mening van de gedupeerden delen.
Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt, Martina Huysmans, Hatte van der Woude en Karin Schrederhof vinden het heel erg wat er gebeurd is. Zij huilen tranen van dezelfde kwaliteit als die, verleden week op het Binnenhof zijn geweend. Misschien hebben ze er ook wel buikpijn van. Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt, Martina Huysmans, Hatte van der Woude en Karin Schrederhof wassen echter voor het overige hun handen in onschuld. De cliënten waren immers cliénten van Sjoerd S. En niet van de stad Delft. Hij gebruikte weliswaar een e-mailadres van die gemeente – foutje: – wordt ruimhartig toegegeven –, hij zat weliswaar achter een bureau op het Stadskantoor maar toch hadden de cliënten kúnnen weten dat zij met een particulier bedrijf van doen hadden. Helaas, pindakaas.
Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt, Martina Huysmans, Hatte van der Woude en Karin Schrederhof hebben dus een geitenpaadje gevonden om zich aan de verantwoordelijkheid te onttrekken. Ze zullen ongetwijfeld ondersteund worden door partijgenoten die gaan zeggen dat “de belastingbetaler” hier niet voor mag opdraaien. Dat is een drogreden. Er is een heel decor opgetuigd met instemming en medewerking van de gemeente om cliënten de indruk te geven dat Sjoerd S. Een ambtenaar was. Die zijn opgelicht, besodemieterd en uitgekleed vanuit het Stadskantoor. Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt, Martin Huysmans, Hatte van der Woude en Karin Schrederhof hebben daar geen boodschap aan. Hadden ze de kleine lettertjes maar moeten lezen. Hadden ze maar zelfredzaam moeten zijn. Marja van Bijsterveldt, Stephan Brandligt, Bas Vollebregt , Martin Huysmans, Hatte van der Woude en Karin Schrederhof maken met deze mentaliteit de democratie kapot. Ongetwijfeld zijn ze op hun bestuursverdieping – in een peperduur Stadskantoor waar de belastingbetaler net zo goed voor opdraait – zijn ze daar te zeer afgeschermd van de echte stad om dat in te kunnen zien.