De ontknoping van het lijsttrekkerschap van het CDA vond afgelopen vrijdagavond live in Nieuwsuur plaats. Een gênant opdringerige cameraploeg belde bij Hoekstra’s huis aan. Die deed verbaast open. Hij was net één van zijn kinderen aan het voorlezen. Die werd het eerste slachtoffer van zijn vaders politieke ambities, want dat was meteen afgelopen.
Maar Hoekstra had dit al eerder al zelf in gang gezet, met een tv-portret van hem en zijn vrouw. Want binnen het CDA worden leiders graag als family man gepositioneerd. Het gezin is immers de hoeksteen van de samenleving en de vader is er niet alleen om ’s zondags het vlees te snijden. Maar dat opgelegde beeld van de spindokters werkt als een boemerang. Het laatste wat je moet doen als je ’s avonds je kinderen wil voorlezen, is leider van een politieke partij worden. Het enige wat je dan nog leest zijn appjes.
Binnen het CDA denkt men dat Hoekstra de enige kandidaat is die het tegen Rutte kan opnemen. Bij het CDA zijn ze zo door Rutte en zijn electorale aantrekkingskracht geobsedeerd dat ze een kloon willen. Hoekstra is van hetzelfde materiaal gemaakt, het kan alle kanten op buigen maar breekt nooit. Maar in tegenstelling tot Hoekstra wordt Rutte niet gehinderd door een privéleven. Ja, hij gaat af en toe een keertje varen met Jort Kelder. Maar dat kun je geen privéleven noemen. Hoekstra is kwetsbaar op dit gebied, letterlijk welhaast, want de van houtplaten gemaakte voordeur met de veel te grote ruit erin, is absoluut niet opgewassen tegen de trekkerterreur van de Farmers Defense Force. Dus de stikstofreductie is nu alweer met 10% gedaald.
Het CDA staat voor Christen-Democratisch Appèl. Is Wopke Hoekstra christelijker dan Pieter Omtzigt? Iemand die gekozen wordt om zijn ideologische zwak profiel klinkt niet als iemand die gaat vechten voor inhoudelijke overtuigingen. En dat is precies was Pieter Omtzigt iedere dag wel doet. Zijn werk in de Tweede Kamer sluit naadloos aan bij belangrijke christelijke waarden als opkomen voor de zwakkeren, naastenliefde en rechtvaardigheid.
En hoe zit het met de democratie bij het CDA? Er waren eens verkiezingen voor het leiderschap voor het CDA waarbij twee kandidaten bijna évenveel stemmen kregen. De ene kandidaat trok zich terug en de ander mocht het niet worden. Niet het christelijke karakter, niet het democratische proces, maar de spindokters bepalen de keuze van het leiderschap van het CDA. Jongens en meisjes die communicatiekunde hebben gestudeerd, omdat een echte studie te moeilijk was. Hun belang is een zo kneedbaar mogelijke partijleider, die bereid is om al hun voorgestelde kunstjes te doen. Grote CDA-ers op dit gebied waren spindokter Jack de Vries en partijleider Camiel Eurlings. Fijne voorbeelden ook van christelijke politiek.
Daar past Pieter Omzigt niet in. Zijn gebit is niet helemaal perfect. Zijn motoriek is wat houterig en hij lacht niet op commando. Pieter Omtzigt is een mens en dat maakt hem ongeschikt volgens de spindokters. Pieter Omtzigt is een volksvertegenwoordiger, een man die opkomt voor de belangen van het volk. En dat is het ergste wat de spindokters kan overkomen. Want het volk is er om bij verkiezingen zo geraffineerd mogelijk gemanipuleerd te worden, niet om invloed uit te oefenen.
En dat is de misrekening van het CDA-bestuur. Veel mensen waarderen juist de authenticiteit van Omtzigt en zullen hem als een verademing ervaren tussen al de gelikte en voorgekookte verhalen. We waarderen zijn betrokkenheid en werklust, maar bovenal herkennen onszelf in zijn tekortkomingen.