Han van der Horst: Column 19-12-2018 Bambi
Wie een wandeling doet in het winkelcentrum, lieve mensen, komt daar op zeker herten tegen of om precies te zijn rendieren want een of andere Amerikaan heeft ooit verzonnen dat de Kerstman van de Noordpool kwam, in een slee voortgetrokken door deze dieren. Het is dan ook op een bepaalde manier ironisch dat juist in de adventsweek de afschot van de edelherten aan de Oostvaardersplassen is begonnen. Verleden week zagen wij op het Journaal hoe dat ging. Twee vrouwelijke boswachters – stoere meiden – waren in een soort Landrover op weg in het natuurgenbied. Ze gedroegen zich net als roofdieren. Je moest niet meteen zo’n kudde aanvallen. Anders waren alle beesten – toch al alert van nature – gewaarschuwd. Nee, het was juist zaak om dieren te vinden die van de kudde waren afgedwaald. Wij zagen hoe twee bronstige herten om zo te zeggen de geweien kruisten. Maar die moesten juist blijven terwijl de hele afschotactie toch bedoeld was om overbevolking tegen te gaan. Daarna zagen wij een versie van de film Bambi die een heel ander eind had als in de versie van Walt Disney. De boswachteressen schoten een hinde dood en meteen daarop haar jong. Of omgekeerd. Dat kan ook.
Hier wreekten zich de gevoelens van almacht die zich meester hebben gemaakt van de Nederlanders in het algemeen. U kent dat wel. Elke buitenlander die U wil vleien en om zijn vinger winden zegt: “Bij ons thuis hebben wij een spreekwoord: God heeft de aarde geschapen maar de Nederlanders hebben hun land zelf geschapen”. We laten ons dat compliment graag aanleunen want het past bij een andere overtuiging: wij zijn een klein land maar we hebben het met elkaar wel beter voor elkaar dan in de rest van de wereld”. We zijn daarin zo ver gegaan dat wij ook nog ons vrije natuur scheppen. Wie al tot de senioren behoort zoals ik, heeft op school nog geleerd dat er woeste gronden waren. Dat klonk niet positief en ze werden dan ook ontgonnen. Ontginnen was een heel positief begrip. We hebben in ons land zo ongenadig veel ontgonnen dat er van woeste gronden eigenlijk geen sprake meer is. Vooral stedelingen zijn die echter gaan waarderen. Ze hebben het niet meer over woeste gronden maar over vrije natuur. En daarom zijn de Nederlanders die maar zelf gaan scheppen. Het Oostvaardersplassengebied is een volstrekt onnatuurlijke situatie. Het is door mensenhand geschapen en het moest lijken op woeste gronden. We hebben er ook allemaal beesten neergezet die we met de zogenaamde wilde natuur associëren zoals bepaalde runderen en die edelherten. Hek eromheen zodat ze de akkers van de naburige boeren niet aanvreten en klaar is kees. Tot de onnatuurlijke omstandigheden onnatuurlijke gevolgen opleveren en dan is in die nep vrije natuur drastisch menselijk ingrijpen noodzakelijk. Net zoals dat standaard gebeurt in het park bij U om de hoek of op het veld achter het huis waar regelmatig de grasmaaier overheen gaat. U laat Uw tuin ook niet verwilderen, als U er een hebt. Anders komt daar gesodemieter van .
Het punt is: je moet weten waar je mee bezig bent en jezelf geen rad voor ogen draaien. Dat hebben we met de Oostvaardersplassen gedaan. En daarom moesten nu niet alleen de mama van Bambi maar Bambi zelf ook dood. Dat is een onprettige gedachte als je door het winkelcentrum loopt en je hoort de muzakversie van Rudolph the Red nosed reindeer.
En nu wil ik iets ten gunste zeggen van die boswachters met hun schietgeweer. Ik heb al weer een jaar of veertig geleden wel eens lang gepraat met de heer Broer, secretaris van de jagersvereniging van Goeree Overflakkee. Hij woonde aan de dijk in de buurt van Achthuizen, meen ik. Hij heeft me het nodige verteld over de nuttige rol die jagers kunnen spelen in het faunabeheer. Die lijkt op de rol van roofdieren. Ze halen de zwakkere en de zieke exemplaren van diersoorten ertussen uit want die laten zich vangen. Als de hinde en haar Bambi door wolven waren verscheurd en verslonden hadden we het allemaal heel natuurlijk gevonden. En geloof me, dan kun je beter de kogel krijgen. ©Han van der Horst