Column Han van der Horst – Onverschrokken omwonenden van Weeskinderendijk in Dordrecht
Lieve mensen, Vandaag wil ik het hebben over de mentaliteit van bestuurders en ambtenaren. En in het bijzonder heb ik het over de geest die blijkbaar vaardig is over het stadskantoor van Dordrecht. Dat doe ik aan de de hand van een enkel, betrekkelijk klein voorbeeld. Maar dat zegt veel over wat je te wachten kan staan als de gemeente Dordrecht aan je deur klopt.
We leven in een tijd van verschrikkelijke woningnood. Dat merken ook de Dordtenaren. Nu is er een plan ontwikkeld om vlakbij de spoorlijn en tegenover het centrum een wijk te bouwen met ongeveer 2200 woningen, huur en koop. De stad wil graag zo snel mogelijk beginnen.
Maar er is er een kink in de kabel. Om de wijk tot stand te brengen moet een rij woningen aan de Weeskinderendijk – wat een prachtige naam – worden afgebroken. Is het trouwens wel WeesKINDERENdijk of WEESkinderendijk, ik weet het niet – Het zijn allemaal koophuisjes, een dikke veertig, en de eigenaren zijn erin getrokken nog voor VVD-ministers met steun van de toenmalige PvdA de grondslagen legde voor de gruwelijke woningnood die we nu beleven.
Probleem: bewoners van de Weeskinderendijk die hun huisjes verkopen, krijgen weliswaar een zak geld maar die is niet groot genoeg om vergelijkbare huisvesting te kunnen kopen als die in de buurt al te vinden is. En huren is helemaal onbetaalbaar geworden. De oplossing is simpel: Dordrecht moet de overgebleven inwoners ontzorgen, regelen dat ze elders huisvesting krijgen die is aangepast bij hun eisen en evenveel biedt als de oorspronkelijke vaak met veel liefde verbouwde woninkjes. Er zitten ook nog mensen bij die inmiddels problemen met hun gezondheid hebben gekregen zodat ze afhankelijk zijn van aangepaste huisvesting.
Dat kost een paar centen maar je kunt ook het alternatieve plan van de Weeskinderendijkers uitvoeren waarbij de nieuwbouwwijk tot stand komt maar de huisjes blijven staan. Dat is echter zonder meer door de gemeente als onhaalbaar van tafel geveegd.
En dus is de stad nu in een juridisch gevecht geraakt met eenvoudige mensen die dachten dat zij hun paleisjes gevonden hadden en in het laatste kwart van hun leven zich de vijandschap op de hals hebben gehaald van een cententellende overheid. Zij moeten wijken voor wat ze op het stadhuis van Dordrecht voor het algemeen belang aanzien.
Nogmaals: het is inderdaad een groter belang dat die wijk met 2200 woningen tot stand komt. Maar het is niet acceptabel als de overheid uit krenterigheid een aantal willekeurige bewoners daaronder laat lijden omdat zij bij nader inzien op de verkeerde plek wonen. Nog iets: de woningen op de Weeskinderendijk – de eerste werd in 1924 gebouwd – hebben cultuurhistorische waarde. Het zijn mooie voorbeelden van de Delftse school. Beschaafde mensen breken die niet af.
De gemeente Dordrecht gedraagt zich ongetwijfeld volgens de regels maar het resultaat is hardvochtig. Dat is volgens de wetten misschien goed bestuur maar volgens de moraal niet. Dat belooft weinig goeds voor Dordtenaren die nog met de gemeente te maken krijgen. Ze zullen regelneven tegenover zich vinden die onmiddellijk in de verdediging gaan als jij ze uitlegt dat je op deze manier in de problemen komt. Misschien is het niet toevallig dat de stad de grootste partner is in de sociale dienst van de Drechtsteden, die nu verwikkeld is geraakt in een enorm schandaal rond wanbestuur en angstcultuur, het bekende rijm van deze tijd.
Daarom hoop ik dat de verenigde Davids van de Weeskinderendijk het volhouden tegen de Goliath van de gemeente. Jullie wonen misschien wel aan een straat met een bijzondere naam maar Weeskinderen zijn jullie niet. De mensen van goede wil staan om jullie heen. Ten strijde tegen de Darth Vaders van het Stadskantoor. https://www.youtube.com/watch?v=VRNjedp8o-c