Column Martijn Vroom – Gisteren 4 mei
Het is 85 jaar geleden dat de Duitsers op verraderlijke wijze ons land binnenvielen. We hadden ijdele hoop. Want we dachten als Nederland neutraal te kunnen blijven.
Enerzijds door geen wapens te kopen – we kennen allemaal de foto’s van de soldaten die naar het front moesten fietsen…. anderzijds door de Duitsers te blijven benaderen als bevriende natie.
Terwijl er al jarenlang mensen uit Duitsland naar Nederland vluchtten. We allemaal allang wisten dat Joden, geestelijk gehandicapten, communisten zonder proces in strafkampen werden opgesloten. Winkels vernield, spullen ‘in beslag genomen’.
Duitsland was bovendien al jaren bezig met het bezetten van grote stukken grondgebied van buurlanden. Frankrijk, Tsjechië.
Onder het ‘excuus’ van het maken van een buffer tegen aanvallen en het beschermen van Duitstalige inwoners.
Maar we wisten ‘eigenlijk’ wel wat er ging gebeuren. In heel wat gemeenten namen de burgemeesters het initiatief voor een ‘vrijwillige landstorm’. De landstorm is de voorloper van het Korps Nationale Reserve. Dat deden ze niet voor niets, er waren veel signalen dat het wel eens mis kon gaan.
In de mei-dagen van 1940 kwamen veel Nederlandse militairen en vrijwillige landstormers om het leven.
Ze hadden gebrek aan goede uitrusting, opleiding en aantallen. Toch stonden ze pal voor onze vrijheid.
Daar mogen we dankbaar voor zijn.