Column Han van der Horst – Zedenzaak Barendrecht
Lieve mensen, ik ga ditmaal mijn woorden op een goudschaaltje wegen want ik wil het hebben over de Barendrechtse zedenzaak. Dan moet je voorzichtig zijn want voor je het weet, wordt je verhaal verkeerd opgevat. Dat risico wil ik zoveel mogelijk vermijden.
We hebben het allemaal uit de media vernomen. Een gescheiden man wordt ervan verdacht een twintigtal kinderen bij hem thuis seksueel te hebben misbruikt. Ze kwamen met zijn eigen kinderen mee. Niemand vermoedde iets kwaads. Tot het tenslotte uitkwam. De verdachte heeft zich zelf bij de politie aangegeven en zit in voorarrest. Zijn woning in een nette wijk is geblindeerd.
Tot zover de feiten. Inmiddels is de woning beklad en met eieren bekogeld. De buren hebben vervolgens een bericht tegen de deur geplakt met het verzoek dit voortaan na te laten en hun wijkje met rust te laten.
Dat is een bewonderenswaardige reactie. Uiteraard is men in Barendrecht buitengewoon geschokt door dit gebeuren maar men behoudt daarbij een grote waardigheid. Van hysterie en zware ophef is geen sprake.
Daarmee laat de Barendrechtse gemeenschap zien dat zij maar één belang voorop stelt en dat is het belang van de kinderen. In veel gevallen gebeurt dat niet. Dan worden de kinderen pionnen in het maatschappelijk tumult. Dat is misschien een beetje vreemd geformuleerd maar U begrijpt precies wat ik bedoel.
Seks met kinderen is in ons gemeenschappelijke denken na moord met voorbedachte rade de ergste misdaad die er bestaat. Voor daders bestaat geen genade, ook na het uitzitten van hun straf. Zij zullen hun leven lang verdacht blijven en meestal ook opgejaagd. Het gebeurt vaak genoeg dat hele menigtes proberen het huis van zulke verdachten bestormen. Ons land kent een hele subcultuur van zogenaamde pedojagers die proberen liefhebbers van seks met kinderen uit de tent te lokken. Een deel van deze pedojagers meent zelfs dat seks met kinderen in hogere kringen en dan met name van de politiek en de ambtenarij wijd verspreid is. Een paar jaar geleden zag ik op de West Kruiskade in Rotterdam enkele honderden mensen in een demonstratieve optocht voorbij trekken achter een groot spandoek. Daarop stond: ¨Rutte, blijf van onze kinderen af¨. Ze liepen op de West Kruiskade met zijn allen, dacht ik, maar ze zijn tegelijk zonder uitzondering van het padje af.
Die demonstratie was natuurlijk een exces maar op een bepaalde manier stond de optocht toch wel model voor de volkswoede rond gevallen van seks met kinderen: men schoolt samen. Men bekogelt het huis van de verdachte. Met beklaagt luidkeels het lot van de kinderen van wie het leven voor altijd verwoest is.
Kinderen die zich niet aan aanranding of seksueel contact met volwassenen konden onttrekken, raken daardoor over het algemeen zwaar beschadigd. Dat blijkt uit getuigenissen achteraf en ook uit wetenschappelijk onderzoek. Het blijft hen voor de rest van hun leven bij. Zonder professionele begeleiding lukt het zelden de psychische gevolgen van zulke seksuele ervaringen onder controle te krijgen.
Ik denk niet dat dan een sfeer van haat, woede en ophef rond een verdachte helpt. Zulk tumult bereikt de slachtoffers ook. Ze krijgen steeds te horen hoe hen zo iets verschrikkelijks is overkomen dat genezing niet meer mogelijk is. Of vergeving want – dat blijkt ook uit getuigenissen en wetenschappelijk onderzoek – bij de gevolgen van seks met een volwassene horen vaak vormen van zelfverwijt. Uiteraard is dat onterecht, maar daarom niet minder reëel. Tumult, groot misbaar en ophef rond een zedenzaak zijn niet in het belang van de slachtoffers, zeker als het kinderen zijn.
Dat heeft Barendrecht begrepen. Daarom vragen de buurtbewoners om rust rond het huis van de dader. Die rust is nodig voor de verwerking door de slachtoffertjes. De Barendrechters verdienen daarom groot respect. https://www.youtube.com/watch?v=L4n5vO-4bgs