Column Han van der Horst – Die Buytenweije: Zet je bewoners niet op rantsoen
Er worden in dit land weinig namen genoemd, lieve mensen. Het gaat vaak over instanties of over sectoren of over bedrijven maar aan het hoofd daarvan staan mensen. Die hebben een ziel, een lichaam en een naam. Vandaag noem ik de namen Petra de Jongh en Gert-Jan Waterink. Samen vormen zij de Raad van Bestuur van de Stichting Pieter van Foreest. Die beheert in Delft een groot aantal locaties waar zorg voor ouderen plaatsvindt. Tegelijk vindt ook zorg aan huis plaats.
Mevrouw Petra de Jongh verdiende in 2021 €208.995. De tweede man in de organisatie, meneer Gert-Jan Waterink ontving €181.664 want verschil moet er natuurlijk zijn.
Mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink dus. Zij zijn beiden eindverantwoordelijk voor het zorgcentrum Die Buytenweije op de Chopinlaan in de Delftse wijk Buitenhof. Die wordt wel als een probleemwijk aangeduid. Dat gebeurt tegelijk op goede en op slechte gronden maar daar kom ik misschien een volgende keer nog wel eens over te spreken.
Die Buytenweije is een zorgcentrum waar nogal wat demente bejaarden zijn ondergebracht. Er zitten natuurlijk allerlei managementlagen tussen deze mensen en mevrouw Petra de Jongh of meneer Gert-Jan Waterink maar zij zijn hoe dan ook de eindbazen.
De bewoners van Die Buytenweije kregen – voor zover ze het nog konden beseffen – een nieuwjaarsverrassing. Voortaan wordt de soep vier dagen per week vervangen door bouillon. Ook moet het zorgpersoneel elke warme maaltijd afwegen: 150 gram aardappelen, 150 gram groente en 80 tot 100 gram vis of vlees. De toetjes komen voortaan uit grote bakken. Dit alles deed mij denken aan een dieet voor de hoofdmaaltijd. dat me ooit sterk werd aanbevolen en dat inderdaad snel tot afname van mijn gewicht leidde: 250 gram aardappelen, 150 gram mager vlees of vis, groente zoveel als ik wilde. Die oude mensen krijgen minder.
Het was allemaal nodig omdat er nu eenmaal bezuinigd moest worden, stond in een brief aan de bewoners. Dat heeft uiteraard in Delft tot grote ophef geleid. Zelfs enkele gemeenteraadsleden bemoeiden zich er mee. Anderen juist weer niet omdat zij vonden dat het eten voor bejaarden in een zorgcentrum niet hun verantwoordelijkheid was. Daarmee hadden ze een punt. Het is uiteindelijk de verantwoordelijkheid van mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink.
De commotie bereikte uiteraard ook de bestuursvleugel van de stichting Pieter van Foreest. Mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink kwamen kennelijk tot de overtuiging dat het allemaal niet goed genoeg was uitgelegd. Onder hun verantwoordelijkheid verscheen op Driekoningen een tekst op de website. Van een bezuiniging was geen sprake, stellen mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink. Het budget voor eten is hetzelfde gebleven. Alleen wordt er nu zorgvuldiger mee omgegaan. Wat bleek? Die bejaarden aten lang niet allemaal hun bordje leeg! Maar al te vaak lieten ze wat staan. De een lust nu eenmaal meer dan de ander. De nieuwe maatregelen zijn bedoeld om verspilling van voedsel te voorkomen. Citaat: “Om deze verspilling te voorkomen willen we graag een maaltijd verschaffen meer passend bij de persoonlijke behoefte van de bewoner”. Dan zou je er misschien juist geen weegschaal bij moeten halen, zou U denken maar U bent dan ook in tegenstelling tot mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink geen lid van de raad van bestuur van een zorginstelling. Ook loopt Uw salaris niet in de richting van twee ton euro. U weet dat allemaal niet. U kunt ook niet zo slim formuleren als mevrouw Petra de Jongh en meneer Geert-Jan Waterink. Ik citeer opnieuw– en nu even goed opletten: “Dagelijks zullen er naast het hoofdgerecht ook soepen en/of bouillons worden verzorgd. Ook hier geldt dat niet iedereen iedere dag trek heeft in een (gebonden) soep. Ook dat is menselijk. Gedurende de week zullen we zorgen voor een variatie aan soepen en bouillons met een wisselend assortiment. Wat wil dat zeggen in gewone mensentaal? Soms is er soep, soms alleen warm smaakjeswater. Nog een citaat: “”Er is hoe dan ook altijd voldoende voeding beschikbaar met een wisselend assortiment Die Buytenweye gaat aan de slag met de beleving rond de maaltijd. Samen beperken we op deze manier bovendien de verspilling van teveel bereid voedsel”. Van deze bezwerende taal kan geen zinnig mens chocola maken. Schudt het maar in mijn zakdoek, dan zal ik het thuis wel uitzoeken. Mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink bieden aan het eind van de verklaring hun excuses aan voor de brief aan de bewoners. Verontschuldigingen voor de aanvankelijke eerlijkheid!
De voedselprijzen zijn de laatste maanden sterk gestegen en er komt geen eind aan. Dat heeft iedereen gemerkt. Niettemin geven mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink nog steeds hetzelfde bedrag uit aan eten voor hun bewoners. Dat zeggen ze zelf. Ze kopen hoe dan ook minder in. Nu is het een voortreffelijk idee om voedselverspilling in de keuken tegen te gaan. Dat doe je door een analyse te maken van wat je precies weg moet gooien. Op basis daarvan kun je dan bestellingen aanpassen. Elke behoorlijke kok zal dat vanuit het eigen vakmanschap doen. Maar je zet je bewoners niet op rantsoen zoals onder de verantwoordelijkheid van mevrouw Petra de Jongh en meneer Gert-Jan Waterink gebeurt. Omdat ze anders hun bordje maar leeg hadden moeten eten.
Er zijn in Nederland veel bestuurders zoals mevrouw Petra de Jong en meneer Gert-Jan Waterink. Met een variant op de slotzin van Gerards Reve De Avonden: zij zijn gezien, zij zijn niet onopgemerkt gebleven”. Hier een lied voor heel Delft Buitenhof Bruce Springsteen Hard Times come again no more https://www.youtube.com/watch?v=8nLDj-Vn3AQ