Er komt hoog bezoek naar Krimpen. U denkt: ja, die is er al. Onze schoen is al gezet, de liedjes gezongen, peper- en kruidnootjes gegeten! De Sint is in het land. Maar daar heb ik het nu niet over.
Zoals u weet ligt er weer een asielschip in Krimpen aan den IJssel.
Al weer een paar maanden vangen wij iets van 150 mensen op in de crisisnoodopvang. Dat doen we, omdat er een grote maatschappelijke nood is. En een menselijk drama. Of ze nou mogen blijven of niet. Nog maar kort geleden sliepen vluchtelingen met kleine kinderen buiten in het gras omdat de opvang in Nederland zo slecht is geregeld.
In Krimpen hebben we een goedlopende opvang. Geen gedoe en slechts een enkel incident, waar we snel korte metten mee maken. Een goede sfeer, veel vrijwilligers en een professionele organisatie die het begeleidt en coördineert.
Het liefst stel ik al die mensen voor aan de staatssecretaris van asiel.
Ik heb hem uitgenodigd om eens te komen kijken op een plek waar het gewoon goed gaat. Hij komt binnenkort langs. Helaas wel in klein gezelschap.
Maar we bespreken in ieder geval de dingen waar we tegen aanlopen.
Kan hij er ook nog wat van opsteken!