Column Martijn Vroom – Veterenanen
Dit weekend gaat de Nationale Veteranendag gelukkig eindelijk weer eens door. Een dag vol ontmoeting, ceremonies en een defilé. Gelukkig kan het weer. Het is van groot belang dat veteranen elkaar ontmoeten. Samen met elkaar herinneringen ophalen, verhalen delen. Zeker nu de regering eindelijk officieel heeft erkent dat de jongens en meisjes van Dutchbat-III onrecht is aan gedaan.
Natuurlijk, het is een ingewikkeld vraagstuk. Wat is daar precies misgegaan? Heeft iedereen wel echt alles gedaan wat kon en had gemoeten? Precies deze vragen teisteren de nachtrust van teveel veteranen.
Vragen zoals: had het nut, daar in Afghanistan? Deden we genoeg, daar in Mali? Maar ook: waarom hebben de terroristen in Nederlands-Indië al die kinderen vermoord, die door de Nederlandse hospik geholpen werden?
Moeilijke vragen. Ik vraag me af of het ooit lukt om een goed en geheel antwoord te vinden. Maar daarmee is het juist nog belangrijker dat er momenten zijn zoals Veteranendag.
Stil staan bij de dilemma’s, vieren wat er te vieren valt. Herdenken wie er te herdenken valt. En ook gewoon dankbaar zijn dat er altijd weer mannen en vrouwen opstaan en zeggen: stuur mij maar.
Want dat is het: wij, alle Nederlanders, wij vragen hen te gaan. Dan past het ons om Veteranendag heel serieus te nemen.