Column Giel van Strien – Viruswappiegeluidstoenamefactor
“Dat je zo’n Viruswappie op Twitter tegenkomt is tot daaraantoe, maar nu hoor je die geluiden ook in de Tweede Kamer en daar maak ik me echt zorgen over,” zei minister De Jonge afgelopen zaterdag in het Algemeen Dagblad. Een groot deel van het interview gaat over de zetelwinst van Forum van Democratie van 2 naar 8 zetels bij de Tweede Kamerverkiezingen van twee weken geleden.
Is dit nu het grootste probleem van onze minister van Volksgezondheid, zou je je kunnen afvragen? De Tweede Kamerleden worden pas op 31 maart geïnstalleerd, dus er nog helemaal geen debat met de nieuwe volksvertegenwoordiging geweest die een dergelijke kwalificatie rechtvaardigt. Daarbij blijven er 142 zetels over van partijen die zich weinig gevoelig tonen voor coronacomplottheorieën. Dat weet Hugo de Jonge natuurlijk ook. En zijn spindokter als geen ander. Viruswappies is daarbij spreektaal en klinkt uit de monde van een minister klinkt niet erg chique. Zeker niet bij een minister wiens presentatie altijd tot in de puntjes verzorgd is.
De aanval is de beste verdediging moet zijn media-adviseur moeten hebben gedacht, toen het AD om het interview vroeg. Zolang het over viruswappies gaat, hoef je het niet over de trage vaccinatie te hebben. En zo kun je al de kritiek het etiket viruswappies opplakken. Wie niet voor ons is, is tegen ons.
Helaas heeft De Jonge geen aandacht voor de viruswappiegeluidstoenamefactor, dat is zeg maar de wetmatigheid dat naarmate overheidsinstellingen minder succesvol in hun optreden zijn deze factor in evenredige mate toeneemt. Hoe langer alles duurt hoe meer onrust en ontevredenheid er gaat ontstaan.
Ik was vorige week voor een test op het Ahoy-terrein in Rotterdam. Daar heeft de GGD een fantastisch onderkomen uit de grond gestampt, een enorme infrastructuur waar heel veel mensen getest kunnen worden. Overal is rekening mee gehouden, je kan er op allerlei manieren komen en het parkeerterrein is gigantisch. Ik fietste er nagenoeg alleen. Het was er onwerkelijk stil, alsof het niet open was of de crisis nog niet begonnen. Stel je eens voor dat dit een priklocatie zou zijn, waar duizenden mensen af en aan zouden rijden. Dat is toch wat je wil zien, een continu komen en gaan, eventueel zelfs dag en nacht. Zoals in sommige plaatsen in Engeland en de VS.
Minister de Jonge walst alle kritiek hierop plat, want volgens hem is alles gegaan zoals het had moeten gaan, of het kon gewoon niet anders. Er is sprake van overmacht door externe factoren, nooit eigen feilbaarheid. Nooit zien we een minister met het zweet op zijn voorhoofd, een aarzeling in zijn stem of een andere vorm van kwetsbaarheid. Zelfs de verzuchtingen in persconferenties zijn door spindokters bedacht. Net als de pseudo-nonchalante outfits op zondag tijdens het coronaberaad in het Catshuis. Dit verhaal van een crisisaanpak zonder fouten en minder gelukkige beslissingen roept wrevel op, omdat het ongeloofwaardig is. Zo draagt de minister zelf bij aan scepticisme in de samenleving en de ontvankelijkheid voor alternatieve theorieën.
Beeld: Arenda Oomen