Column Han van der Horst – farizeeers
Dit zijn tijden van opwinding en emotie, lieve mensen. Dan is het juist zaak je hersens bij elkaar te houden. En om je niet te verliezen in wilde scheldpartijen over alles en iedereen. Om bijvoorbeeld met de armen gespreid in de kamer te gaan staan en uit te roepen: “Waar zijn die ouders?”.
Ja, waar zijn die ouders? Sommigen liggen zeker al op het kerkhof maar de meesten leven nog en ze kunnen grote schadeclaims verwachten als hun minderjarige zoon iets met de rellen van verleden week te maken heeft. Hun leven lang zullen ze door schuldeisers vervolgd worden, schreven de kranten verlekkerd. Nu valt dat nog wel meeAls Uw minderjarige kind ergens de boel afbreekt, kunt U inderdaad voor vergoeding van de schade worden aangesproken maar alleen als er een bewijsbare band bestaat tussen Uw manier van opvoeden en gedrag van Uw oogappel. Dat is lastiger dan je denkt en daarom hoor je tegenwoordig de roep al dit soort voorbehouden uit de wet te slopen. Als er één verantwoordelijk is, dan wordt het héle gezin méé aangepakt. Voor we verder gaan, laat ik eerst even Jezus van Nazareth aan het woord. Hij vertelde het volgende: “Twee mensen gingen naar de tempel om te bidden, de een was een farizeeër en de ander een tollenaar. De farizeeër stond daar rechtop en zei bij zichzelf: “God, ik dank u dat ik niet ben als de andere mensen, die roofzuchtig of onrechtvaardig of overspelig zijn, en dat ik ook niet ben als die tollenaar. Ik vast tweemaal per week en draag een tiende van al mijn inkomsten af”. De tollenaar echter bleef op een afstand staan en durfde niet eens zijn blik naar de hemel te richten. In plaats daarvan sloeg hij zich op de borst en zei: “God, wees mij zondaar genadig”. Ik zeg jullie, hij ging naar huis als iemand die rechtvaardig is in de ogen van God, maar die ander niet. Want wie zich zichzelf verhoogt zal vernederd worden, maar wie zichzelf vernedert zal verhoogd worden”.
Een tollenaar was iemand die als hoogste inschrijver van de Romeinen het recht had gekregen de belastingen te innen en voor zich te behouden. Het is jammer dat Jezus hier met dit type functionaris aan komt zetten want nu moet ik éérst zeggen dat het verder niet over de toeslagenaffaire gaat.
Wellicht hebt U grote kinderen waar U trots op bent. Ze hebben een lieve partner en een goede baan. Ze komen op zondag met de kleinkinderen op bezoek. U hebt nu de neiging om dit als Uw eigen verdienste te beschouwen. Zonder die behoorlijke opvoeding stonden ze nu ook op de Beijerlandselaan of de Voorstraat lantaarns uit de straat te rukken teneinde daarmee winkeldeuren in te rammen. Wie weet! Maar kan het ook geen toeval zijn? Ontsporen mensen altijd door een verkeerde opvoeding? Of hangt het eerder met hun karakterstructuur samen? Kan het zijn dat ouders ondanks alle goede wil toch geen grip op hun puberende kinderen kunnen krijgen, wat ze ook proberen? Wist U dat de blijf van mijn lijf huizen niet alleen aanloop krijgen van mishandelde echtgenotes maar net zo goed van continu in elkaar geramde moeders, die in doodsangst leven voor hun zonen? Hebt U zich dat gerealiseerd? En kun je zulke slachtoffers dan toch aansprakelijk stellen voor de schade die hun kinderen hebben veroorzaakt? Is het niet een beetje oppervlakkig alle falende ouders over een kam scheren? Zit daar niet een farizeeïsch element van heb ik jou daar in? Mijn zoon is gelukkig getrouwd. De feestelijkheden konden gewoon doorgang vinden want die vonden plaats in december 2019. Het jonge paar is tot nog toe door corona niet geschaad, ook niet in hun portemonnee. Ik ben daar trots op maar hun succes is hun eigen niet mijn verdienste. En daarom ben ik heel terughoudend in het veroordelen van ouders die nu moeten beleven dat hun zonen wegens opruiing en of vernieling voor de rechter staan. Zet maar niet zo’n grote mond op, zou ik zeggen. Je weet nooit wat de toekomst brengt..