Lieve mensen, ik vertel geen nieuws als ik U vertel dat er gegarandeerd heibel van komt als een gemeenteberstuur ergens een asielzoekerscentrum wil vestigen. De omgeving staat meteeen op de achterste benen, Er komen demonstraties van. Een groep raddsraaiers bekogelt het raadhuis met zwaar vuurwerk. En in de media kun je dan lezen dat geweldplegers deel uitmaken van een reizend circus dat overal de boel komt opzwepen.
Verleden week was het op die manier bal in Berschenhoek, onderdeel van de gemeente Lansingerland. Het gaat niet om nieuwkomers: de huidige opvang – vlak achter het Gemeentehuis – moet wijken voor de uitbreiding van een nieuwbouwcomplex dat luisters naar de noodlottige naam Wilderzijde, echt waar. Ik lieg niet. En de Berschenhoekers zijn blijkbaar niet gediend van wat in hun ogen zijn vreemde snoeshanen en raar volk. Dat zeggen de woordvoerders natuurlijk niet. Zij wijzen op de nabijheid van de HSL, wat de gesuggereerde plek minder geschikt maakt voor mensen. Men vreest dat er voor statushouders een apart wijkje wordt gebouwd terwijl die toch vanwege de integratie beter door het hele dorp zouden geplaatst moeten worden. Enzovoorts. Ooit noemde Nederland zijn koloniale expansiebeleid ethische politiek. Tegenstanders van asielzoekerscentra in hun buurt nemen die schijnheiligheid over en doen of juist het welzijn van de nieuwkomers vergt dat zij zich elders vestigen. Er zijn bij ons immers geen voorzieningen. Er is niets te doen. Men heeft niets tegen asielzoekers maar de gemeente heeft de bewoners er niet van voren af aan bij betrokken. Men laat niet met zich sollen. Enzovoorts. Als de televisie verschijnt, kunnen de emoties hoog op lopen. Dan zien we oude opaatjes huilen, nu ze oog in oog staan met de gruwelijke bedreiging waar Geert Wilders ze keer op keer voor waarschuwt.
Dit alles wordt gedreven door gruwelverhalen over deze asielzoekers. Op verjaardagen verklaart ieder dat er natuurlijk plaats moet zijn voor echte vluchtelingen in ons kleine landje. Maar de meesten zijn dat niet. En we kunnen helaas niet iedereen opvangen.
Terwijl zich dit alles in Lansingerland afspeelde, ontrolde zich in het aanpalende Midden Delfland een vergelijkbaar drama. Inwoners van het tegen Delft aangebouwde slaapdorp Den Hoorn verzetten zich met hand en tand tegen de komst van een asielzoekerscentrum. Nu nodigde het gemeentebestuur de omwonenden uit voor een excursie naar Gorinchem om daar een vergelijkbaar asielzoekerscentrum te bezoeken dat naar ieders tevredenheid functioneerde. Uiteindelijk meldde zich één belangstellende. Niemand van boos Den Hoorn had er zin in persoonlijk de feiten in ogenschouw te nemen. Men bleef liever thuis de eigen angstdromen koesteren.
Kennelijk zien tegenstanders van asielzoekerscentra zich niet graag van hun stuk gebracht. Ze mijden informatie die hun van het begin af aan ingenomen standpunt op losse schroeven zou kunnen zetten.
Je ziet dat tegenwoordig steeds vaker. In het groot en in het klein. Mensen zijn niet meer bereid informatie toe te laten die niet in hun straatje past. Er is geen waarheid dan de eigen waarheid. Er is geen oordeel buiten het eigen vooroordeel. Het is gevaarlijk verder te kijken dan je neus lang is, want daardoor raak je alleen maar uit je evenwicht. Ik weet niet hoe u er over denkt maar ik vind het verbijsterend dat die bewoners van Den Hoorn er geen zin in hadden een werkelijk, al een tijd normaal functionerend asielzoekerscentrum in ogenschouw te nemen. Want ze weten het zo ook wel. Dat is arrogant en dom tegelijk. Die domheid regeert steeds vaker in ons land en ook in onze streek. Heel vermoeiend allemaal. Laten we relaxen. Dit is uit de musical Betty Boop: where I wanna be. https://www.youtube.com/watch?v=rhyiqvVNsUo