Column Han van der Horst – Goed voorbeeld van burgemeester Foort van Oosten

Beluister hier de column

Lieve mensen, we leven in agressieve tijden. We staan met rode koppen tegenover elkaar. Beschuldigingen van antisemitisme en moslimhaat vliegen heen en weer. Politiek Den Haag geeft wat dat betreft het slechte voorbeeld. Bijna elke avond gooit Geert Wilders met agressieve tweets olie op het vuur. Maar het kan ook aan de basis van de samenleving  misgaan. John Knieriem, met wie ik elke week een podcast maak, woont niet zo ver van het Haagse Centraal Station. Verleden week maandag dacht hij: ¨Ik ga eens kijken hoe zo´n pro Palestijnse sit in verloopt. Een joodse kennis voegde zich bij hem, uitgerust met de vlag van Israël.  Die werd hem meteen door een boze jongeman uit de handen gerukt. Daarna namen twee andere demonstranten hen  juist in bescherming. Even later probeerde weer iemand de Israëlische vlag weg te grissen. John moest benen maken om hem te redden. Er vielen geen klappen maar het was naar genoeg. Wij spreken in dit soort gevallen graag over korte lontjes en er zijn zelfs mensen die trots vertellen dat ze nu eenmaal een kort lontje hebben. Ik vind eigenlijk dat die mensen een koekje van eigen deeg verdienen en daarmee draag ik dan ook zelf bij aan het korte lontjes probleem.

Daarom vind ik het leuk om ook eens een incident te beschrijven waarbij alles goed ging. Dat gebeurde in de raadzaal van de gemeente Nissewaard– hoofdstad Spijkenisse.

Daar stond een punt op de agenda waar heel veel mensen zich druk om maken: windmolens. Een of ander energiebedrijf wilde er twee plaatsen van meer dan tweehonderd meter hoog. Ik zou zeggen: mooi is dat. De gemeente krijgt er op die manier twee indrukwekkende landmarks bij. Geef ze een naam, bijvoorbeeld Kees en Anna. Wees er blij mee. Zo niet de omwonenden. Die vreesden overlast vanwege het geruis der wieken en de schaduw die de molens over hun wijk zouden werpen. Zij volgden het voorbeeld van Don Quijote en bonden de strijd aan met de windmolens.  Ze kwamen naar de raadsvergadering en namen met hun protestborden plaats op de publieke tribune.

Nu zijn zulke vergaderingen volgens de wet openbaar  maar het publiek mag zich niet met de gang van zaken bemoeien. Applaus, opmerkingen en spreekkoren zijn uit den boze. De burgemeester kan dan besluiten de publieke tribune te ontruimen. Waarom? Raadsleden mogen zich tijdens de debatten op geen enkele wijze onder druk gezet voelen.

De buurtbewoners op de tribune hielden keurig hun mond. Toch had burgemeester Foort van Oosten moeite met de manier waarop ze zich gedroegen. De protestborden met eisen en leuzen waren voor de raadsleden goed zichtbaar. Daardoor zouden zij zich onder druk gezet voelen. Daarom verzocht burgemeester van Oosten de activisten hun borden uit het zicht halen. Dat weigerden zij aanvankelijk.  Daarop schorste de burgemeester eerst de vergadering. Hij voerde achter de schermen overleg met de raadsfracties. Ook de politie was daarbij. Toen maakte  Van Oosten zich los van dit gezelschap. Hij ging een praatje maken met de leider van de boze buurtbewoners. Ze kwamen overeen dat de burgemeester in de pauze zou komen praten met de actievoerders. Die haalden op hun beurt de gewraakte borden weg. Daarna kon de raadsvergadering ongestoord verlopen. Een meerderheid stemde tegen de windmolens maar dat doet er in dit verband niet toe. Het gaat erom hoe iedereen dankzij het optreden van Foort van Oosten in staat gesteld werd zijn punt te maken. Hij  had volledig in zijn recht gestaan als hij de publieke tribune had laten ontruimen. Dat deed deze burgervader niet. Hij gunde de activisten wat en zij gunden ook hem iets. Daar kunnen we in Nederland iets van leren. Foort van Oosten en de strijders tegen de Nissewaardse windmolens hebben ons een navolgenswaardig voorbeeld gegeven. Laten we in elkaar en in onszelf geloven. En nu uit de Man van La Mancha Ramses Shaffy: onmogelijke droom https://www.youtube.com/watch?v=ZeoEQx959kc

´

Deel met je vrienden