Column Han van der Horst – Pesten
Beluister hier de column
Lieve mensen, het schijnt dat in Rotterdam een student van 25 jaar zijn pesters heftige dreigbrieven is gaan sturen. Dit tien jaar na dato. Zo lang had hij het opgekropt. Nu kwam het er eindelijk uit. Voor het eerst deed hij iets terug.
U merkt uit mijn woordkeus dat ik mij bijzonder verontwaardigd toon over wat je toch met gerust hart ¨terreur¨ kunt noemen. Hij joeg zijn voormalige belagers de stuipen op het lijf met verhalen over het doorsnijden van kelen met een roestig mes, verkrachtingen, moordpartijen en dergelijke meer. De student bedreigde bovendien medewerkers van een of andere psychologische hulpinstantie, mi senso. Daar had hij op zijn veertiende kennelijk om hulp aangeklopt. Wat hij kreeg was de diagnose autisme. Daar was de student woedend om en die woede bracht hij nu tot uiting. Voor de verandering waren zijn belagers bang. En de hulpverleners die hem – vond hij – op schandelijke wijze in de steek hadden gelaten.
Toen ik in de derde en de vierde klas van de lagere school zat, werd ik op dagelijkse basis door een stelletje kwelgeesten gepest, getreiterd en opgejaagd. Ze wachtten mij buiten school op. Meester Meijer, een kwal van een vent overigens, placht om twaalf uur de rij die het rechtst zat, het eerste los te laten. Het was voor mij van levensbelang om als een van de eersten uit school weg te komen zodat mijn kwelgeesten me niet meer zagen. Ik had inmiddels een uitgebreide omweg naar huis gevonden die veilig was. Ze moesten mij niet ontdekken. Dat gebeurde toch. Een kwelgeest zat in mijn rij en ging bewust met zijn hand onder zijn kin in de bank hangen. Dus hield die idioot van een Meijer onze rij tot het laatst toe vast. Zo ging dat.
Even een advies tussendoor. Zeg tegen een gepest kind nooit: ¨Dan moet je van je afbijten¨. Of: ¨Dan moet je maar terug pesten¨. De kwelgeesten in een klas zijn etterbuilen die dat ook voor de rest van hun leven zullen blijven en later op kantoor het leven van collega´s tot een hel maken. Die zien instinctmatig wie slecht is in vechten. Ik geef het je trouwens te doen om even twee kwelgeesten en acht meelopers terug te pesten. Een van de mooiste dagen van mijn leven was toen ik mijn eigen zoon een keer van school ging halen. Ik zag hoe twee jongetjes probeerden hem te belagen. Hij maaide onmiddellijk in het rond en die etterbakjes gingen er snel vandoor. Hij was niet sterker dan deze mispunten. Hij was sneller. Ik was dat niet destijds. Goed, dat pesten op dagelijkse basis althans, hield op een gegeven moment op omdat broeder Longinus mij iets voor de klas liet doen waar ik goed in was en wat mijn klasgenoten waardeerden: sterke verhalen vertellen. Daar ging wel iets aan vooraf. Op een dag was ik met zeer veel bombarie om half elf de school uitgelopen en toen de hoofdbroeder me tegen wilde houden zei ik: ¨Ik kom hier om te leren, niet om gepest te worden¨. Zo´n kantelpunt heeft die student met zijn bedreigingen kennelijk niet meegemaakt. Anders zou hij nu die acties niet ondernemen. Voor de rechter eiste de officier van justitie tbs tegen hem en een contactverbod want zijn voormalige kwelgeesten waren echt heel heel bang gemaakt en de medewerkers van Mi Senso ook. Zo zag die student zich opnieuw in een hoek gedreven. Hij werd weer als autist afgeschilderd en het ontbrak hem aan empathisch vermogen.
Ik heb het uitgerekend: wat mij overkwam, speelde allemaal in de jaren vijftig, om precies te zijn 1957 en 1958. Dat is meer dan zestig jaar terug. Toch word ik nog steeds razend als ik berichten zie over kapot gepeste kinderen. Ik stel me dan voor hoe ik zo´n uilebal bij zijn haren grijp en met zijn rotkop tegen een bakstenen muur ram want daar ben ik nu groot genoeg voor en – geloof mij – het enige wat echt tegen pesten helpt, is excessief geweld. Een grote broer met grote vuisten is de beste remedie, geen gesprekstherapie en zeker geen kanjertraining. Ouders, als je kind echt op school gepest wordt, haal het er dan af en zoek een nieuwe school waar niemand, niemand dus het kent. Anders gebeurt het opnieuw. Laat een gepest kind ook nooit naar een middelbare school gaan waar het zijn kwelgeesten opnieuw tegen komt.
Van de week ging het op het Journaal weer over zo´n schietpartij op een Amerikaanse school. Ik probeer dan altijd wat meer te weten te komen over de dader, bijvoorbeeld door plaatselijke nieuwssites af te grazen. Altijd zijn dat eenzame jongens maar nooit slachtoffers van pesten. Integendeel, de rest van de klas was al eerder bang voor hen. Pestslachtoffers richten geen bloedbad aan. Daarom zijn ze ook pestslachtoffer geworden. De treiteraars zien in hun ogen een zekere beschaving en intelligentie. Dat accepteren ze niet. Daarom rammen ze erop. Een latere massamoordenaar leren kwelgeesten meteen te vrezen en te vermijden. Kijk maar eens hoe de kwelgeesten van die student beefden van angst toen ze die dreigmails ontvingen. Neem dat allemaal van mij aan. Geloof geen femelaars. En vooral niet akelige slijmballen die beweren dat de pesters eigenlijk ook slachtoffers zijn. Dat zijn geen slachtoffers. Dat zijn daders. Zij moeten meteen van school gesmeten worden maar dat gebeurt niet. Vandaar mijn advies aan ouders: als je kinderen op school gepest worden, haal ze er dan onmiddellijk van af. En die student? Het ziet er slecht voor hem uit. De kans is groot dat zijn kwelgeesten opnieuw triomferen. Als hij TBS krijgt, is zijn leven verwoest. Hij heeft dan maar één manier om los te komen: daderbesef tonen en heel veel spijt en dat hij nu begrijpt dat hij de dader is en zijn belagers van vroeger de slachtoffers en dat hij moet leren met zijn autisme te leveren zonder een gevaar voor anderen te zijn en zulke dingen meer. Dat staat hem te wachten. Als de hulpverleners het minste vermoeden hebben dat hij zijn belagers niet totaal vergeven heeft, dan laten ze hem nooit meer gaan. Eens gepest, altijd gepest. Natuurlijk heeft die jongen een behandeling nodig. Begrijp me niet verkeerd. Wat hij deed, kan niet door de beugel. Maar ik ken zijn onmacht, die de onmacht is van de meeste pestslachtoffers. En dat wil ik niet naar voren brengen. En nu tot slot een strijdlied, het strijdlied van een heel land dat altijd door de grote buurman gepest en getreiterd wordt: Taiwan https://www.youtube.com/watch?v=mSWrrI3NtUU