Column Han van der Horst – Damherten in de Hoeksche Waard
Lieve mensen, de provincie Zuid Holland koestert een haat jegens damherten. Dat kan niet anders. Met grote hardnekkigheid proberen haar ambtenaren de dieren uit te laten roeien. Ze horen hier niet, vinden ze op het Provinciehuis, en men heeft er last van. Om die reden staan de zestig damherten op het eiland Hoeksche Waard in principe onder schot. Zij zijn nog in veiligheid want inwoners hebben met enig succes geprobeerd de damherten te redden. Pas heeft een rechter bepaald dat de dieren voorlopig niet mogen worden afgeschoten.
Voorlopig want de rechter vindt alleen maar dat de provincie haar verlangen om de Hoeksche Waard damhertvrij te maken onvoldoende heeft onderbouwd.
Inmiddels hebben ook leden van de Provinciale Staten zich met de zaak bemoeid. Ze zoeken naar een compromis. BBB, CDA, PvdA en Groen Links willen dat de provincie in gesprek gaat met organisaties voor faunabeheer om het aantal damherten alleen maar terug te brengen. Een aantal mag dan blijven leven, een stuk of twintig bijvoorbeeld, denken ze bij BBB
Waar komt dit gedoe allemaal vandaan? De damherten zouden voor overlast zorgen. Zij brengen weggebruikers van hun stuk. Zij eten een hapje mee voordat de akkerbouwers de oogst hebben binnengehaald. Dat is in de ogen van provinciale ambtenaren genoeg voor liquidatie.
Een heleboel luisteraars worden nu boos. Zij begrijpen niet hoe damherten op een groot eiland als de Hoeksche Waard in de weg kunnen lopen. Dat komt voor een belangrijk gedeelte omdat deze dieren hun uiterlijk mee hebben. Ze zien er lief uit en in het hertenkamp worden ze al gauw handtam. Ze kijken je aan met van die kinderogen. Hun zwarte natte neus vertedert. Ook feministes hebben reden om de dieren in hun hart te sluiten. Ze moeten alleen wat van de mannen hebben als ze eens per jaar in de stemming zijn. Voor de rest blijven de vrouwtjes bij elkaar onder strakke regie van een leidster. De kerels moeten het zelf zien te rooien. Zij vormen rondzwervende groepjes. Het is jongens onder elkaar maar ze voeren ook schijngevechten om voor zichzelf een gebied te veroveren. De vrouwen kiezen vervolgens onder die zo territortiale mannetjes met wie ze willen paren. En ze houden het er vaak niet bij eentje.
De beste natuurlijke bestrijder van het damhert is overigens de wolf. Die gedachte moeten we maar even vasthouden. De boeren die last hebben van damherten, kunnen het best de wolf introduceren. Dan hebben ze er geen omkijken meer naar. En de kwalijke reputatie die dit dier heeft vanwege een schurkenrol in Roodkapje is bij veel mensen weggeëbd. De wolf mag zeker bij stadsbewoners op een warm welkom rekenen.
Ondertussen is het niet erg rationeel dat we sommige dieren willen beschermen, ondanks de schade die ze veroorzaken en andere dieren niet. Geen mens neemt het op voor de kraai terwijl dit toch buitengewoon slimme vogels zijn die afzonderlijke mensen herkennen en als ze je buren zijn, alles weten over je handel en wandel. Gewoon omdat de kraai zijn kleed en zijn kop niet mee heeft. Net zo min als de roek met wie hij zo vaak wordt verward. Ook dat nog.
Dat moet allemaal toch heel instinctmatig zijn bij ons mensen. Ik heb eens gelezen dat door de evolutie de hond allerlei kenmerken heeft ontwikkeld waardoor wij niet anders kunnen doen dan hem vertroetelen en voeren. Hondenogen lijken op die van kinderen. Daardoor raken wij vertederd. Bij zijn vroege voorouders, de wolven, is dat absoluut niet het geval. Die heeft zich dan ook niet van de mens afhankelijk gemaakt.
Zo werkt dat. Zo worden wij belazerd. Zo nemen wij wezenlijke beslissingen op grond van emoties en trucs die de evolutie uithaalt. Overigens moeten damherten blijven. Ze doen immers net of ze lief zijn. Bryan Bowers Band: die herten zitten overal https://www.youtube.com/watch?v=flz-qnjpDdo