Column Han van der Horst- Vrede in het onheilige land
Lieve mensen, ik was het eigenlijk niet van plan, maar ik ga het toch hebben over de oorlog tussen Israël en Hamas. Dat komt omdat dit conflict in onze samenleving tot op het laagste niveau zoveel heftige gevoelens oproept, veel heftiger dan wat er in Oekraïne gebeurt. Daar vinden momenteel heftige slagen plaats om een paar honderd vierkante meter grond maar dat is helemaal uit onze belangstelling verdwenen.
Er is iets wat me aan al deze commotie niet bevalt. En dat is dat voorstanders van Israël en ondersteuners van de Palestijnen allebei proberen bedrijven en organisaties onder druk proberen te zetten om hun kant te kiezen. Ook als die daar niet voor bedoeld zijn. Een mooi voorbeeld biedt de TU Delft.
Daar eisten tegenstanders van de bombardementen op Gaza dat de universiteit alle banden verbreekt met bedrijven die dat ondersteunen. Daarmee bedoelen de betrokken docenten en studenten bedrijven die zaken doen met de Israëlische strijdkrachten. Ik moet nu denken aan mijn kleine broertje die een halve eeuw geleden afstudeerde aan wat toen nog gewoon de afdeling Elektrotechniek heette. Het enorme gebouw, waar hij studeerde, is bekend bij iedereen die in Delft of wijde omtrek woont want die kunnen het meestal in de verte boven alles zien uittorenen. Mijn kleine broertje dan, die nu ook al weer een aantal maanden AOW ontvangt, kon meteen een mooie baan krijgen bij Hollandse Signaal, een onderdeel van Philips dat zich bezig hield met de ontwikkeling van militaire elektronica. Dat weigerde hij want hij wenste zijn brood niet te verdienen in de wapenindustrie. Punt uit. In plaats daarvan ging hij zich bezig houden met elektronische spraak en telefonie. Daar doet hij tot op de huidige dag onderzoek in. In uw mobieltje zitten gegarandeerd chips die mede door hem ontworpen zijn.
Er is een verschil tussen hem en de Palestina-vrienden. Zij eisen niet dat de Technische Universiteit de banden verbreekt met bedrijven die zaken doen met strijdkrachten maar uitsluitend ondernemingen die banden onderhouden met de Israeli Defence Forces. Het bestuur van de universiteit houdt zich op de vlakte om ellende te voorkomen. De activisten zijn daar boos over, want, zeggen ze, de universiteit speelt indirect een rol in een oorlog die door 800 experts als genocide wordt omschreven¨.
Er zijn uiteenlopende manieren om over het conflict tussen Israël en Hamas te denken. Het is ieders goed recht om zich hier op te vlakte ge houden, de partij op te nemen voor Israël of juist solidariteit te betuigen met de Palestijnen. Dat hoeft niet tot woorden beperkt te blijven. Je kunt net zo goed acties op touw zetten om goederen of geld in te zamelen voor de groeperingen die je wilt steunen. Dit is een democratie. Voor debat, ook fel debat, dient alle ruimte te zijn. Maar het is een slecht idee om anderen te dwingen iets te doen of na te laten omdat jij dat vanwege jouw partijkeuze in deze afschuwelijke oorlog niet pruimt. Daarmee breng je namelijk het conflict Nederland binnen. En dat is in niemands belang. Uiteindelijk ook niet in die van de strijdende partijen.
Net zo kwalijk is het van de ene partij accepteren wat je voor de andere niet acceptabel acht. Israël wordt beschuldigd van een geheime agenda: eigenlijk zou het de Palestijnen willen verdrijven. Er zijn in de Israëlische politiek wel halve zolen die dat willen maar zij vertegenwoordigen splintergroeperingen. Omgekeerd hoor je dat de leuze: van de rivier tot aan de zee, Palestina zal vrij zijn, from the river to the sea, Palestine will be free betekent dat de joden de zee ingedreven moeten worden als ze niet van te voren zijn afgemaakt. Hamas heeft daar op 7 oktober een voorproefje van gegeven maar Hamasmoordenaaars, dat zijn dé Palestijnen niet.
Wij kunnen hier in Nederland maar één zinnig ding doen: meedenken over een uitweg die tot vrede leidt in het onheilige land. Dat kan alleen als de joden en de Arabieren een manier vinden om voor elkáár veiligheid te scheppen. Dat is welhaast onmogelijk, Het conflict naar Nederland importeren helpt niet. En dan in vredesnaam maar muziek: dit zijn Colombianen die vrede willen in hún land https://www.youtube.com/watch?v=oW6r0PO0s50