Beluister hier de column

Foto: PvdA Dordrecht

Lieve mensen, de kans dat U lijfelijk in aanraking gekomen bent met de gifstoffen PFOA en Genx is reëel. De Dortse vestiging van het multinationale concern Chemours heeft die wijd en zijd rond de fabrieken in het oppervlaktewater geloosd, zonder daar iets over te zeggen.  Beide stoffen zijn gevaarlijk. Mensen worden er chronisch ziek van. Wat weet, dat niet deert, meende de directie.

Nu alles aan  het daglicht is getreden, wordt het bedrijf aan alle kanten geconfronteerd met aanklachten van burgerij en overheidslichamen. Het zou tijd worden.  Nu zoekt Chemours naar uitwegen. Je kunt natuurlijk een langdurige en kostbare rechtsgang afwachten en je dan verdedigen met alle kracht en alle advocaten die een wereldwijd concern kan inzetten maar het kost veel minder geld en tijd de zaak in der minne te schikken. Je gooit er een paar miljoentjes tegenaan. Je spreekt met de tegenpartij af dat die in ruil voor deze judaspenningen verder zwijgt over de zaak. Een dergelijke gang van zaken is in de Verenigde Staten heel gebruikelijk en daar komt Chemours vandaan. Tot voor enkele jaren stond het bekend als DuPont de Nemours  de Nouialles naar de stichter, een vluchteling uit Frankrijk die in 1802 begon met de productie van buskruit. Sinds de laatste jaren van de negentiende eeuw kwamen daar steeds meer chemische producten bij. Dupont heeft altijd letterlijk in de reuk gestaan van milieuvervuiling. Het is een bedrijf met een keiharde reputatie.

De directie dacht de gemeentebesturen van Dordrecht, Molenlanden, Sliedrecht en Papendrecht wel even om de vinger te kunnen winden. Dat viel tegen.  Ze lieten zich niet in ruil voor een fooi voorgoed buiten spel zetten. Wel hielden zij net als Chemours zelf deze poging om tot een onderhandse schikking te komen binnenskamers.

Toch is de zaak – via het NPO programma Zembla – naar buiten gekomen. Verantwoordelijk daarvoor is Ruben Schilt, commissielid van de PvdA in Dordrecht. De hemel mag weten wat ze daarmee bedoelen maar het zal wel een soort fractieassistent zijn. Hij had toegang tot de geheime stukken van de gemeenteraad. Zo ontdekte hij de poging van Chemours om het op een akkoordje te gooien met de gemeentebesturen en zo de boze burgers op een zijspoor te zetten. Dat kon hij niet met zijn geweten verantwoorden. Daarom liep hij met zijn verhaal naar Zembla. Nu is iedereen op de hoogte.

Burgemeester Kolff van Dordrecht stond op zijn strot. Daar had zomaar iemand de bedrijfsgeheimen van de gemeente openbaar gemaakt. Toen Ruben kwam melden dat hij het lek was, reageerde deze magistraat dan ook not amused. De zaak was strafbaar en moest hoe dan ook worden voorgelegd aan de officier van justitie. De PvdA bracht Ruben er toe zijn functie als commissielid neer te leggen. Daar staat hij nu. Bedreigd met een rechtszaak. Omdat hij zijn geweten liet spreken en zijn burgerplicht heeft gedaan.

Deze Ruben Schilt is een held. De PvdA Dordrecht dient hem met onmiddellijke ingang in ere te herstellen. Wat de burgemeester en de veiligheidsregio en wie weet nog meer instanties of bolleboffen  er ook van vinden. Hij heeft met zijn onthulling de burgers laten zien dat zij er zélf bovenop moeten zitten.

En als het Openbaar Ministerie de fout begaat Ruben voor de rechter te dagen, dan moet hij in een open auto naar het paleis van justitie worden gereden met een fanfare voorop of anders zo’n vrachtwagen met een complete band in de oplader..

Ik zal eens wat vertellen: als deze Ruben Schilt de persoon van zijn dromen nog niet heeft gevonden, dan dient hij die op korte termijn tegen te komen. Zo iemand waar je ineens paf van staat. Daarna weet je: mijn leven begint vandaag opnieuw. Zo iemand. Als die er nog niet is, natuurlijk.  Dat is wel het minste wat Ruben verdient. En nu uit de tijd van zijn opa Angeles Ochoa met duizend kussen. Als de liefde voor jou zondig is, dan moet ik maar zondigen https://www.youtube.com/watch?v=z8a0EY-u9Vo