Beluister hier de column

Lieve mensen, we gaan het vandaag eens hebben over woningtoestanden. In de krant las ik hier iets over dat treffend deze tijd weergeeft. Of liever gezegd: het is een schrijnend voorbeeld.

Aan de Rochussenstraat in Rotterdam vlakbij het station Dijkzigt stond heel lang een groot foeilelijk kantoor. Dat raakte uit de tijd en daarom is het door een projectontwikkelaar omgetoverd in een appartementengebouw. Dat gaf de voorgevel een vriendelijker aanzien. Het liep storm bij de makelaar. Het hele pand was in no time verhuurd al moest je in staat zijn per maand van 900 tot 1900 euro neer te tellen. Zonder gas en licht. Dit flatgebouw is alleen betaalbaar voor werkende paren. Dan moeten beiden ook nog een behoorlijk inkomen hebben.

En eerlijk is eerlijk, je hebt voor je geld een ruim appartement – de grootste hebben een oppervlakte van honderd vierkante meter. Ze zijn van alle gemakken voorzien. De nieuwe bewoners blaken dan ook van tevredenheid.

Alleen ze hebben nieuwe buren gekregen. Rotterdam kent een groeiend daklozenprobleem. Die mensen slapen liever niet in de open lucht, zeker niet in deze koude maanden en deze gure lente. Ze hebben de trappenhuizen van Nieuw Hoboken ontdekt. Als een bewoner de buitendeur opent, proberen ze binnen te glippen. Daarna gebruiken ze de ruimte bij de postbussen, de gangen en de gezamenlijke hallen als slaapplek. Alleen er is daar geen sanitair. Je kunt er ook je vuilnis niet kwijt. De bewoners vinden dan ook in de morgen, op weg naar het kantoor waar zij dat hogere middenklasse salaris moeten verdienen,  direct voorbij hun voordeur al de drollen van personen die het slechter getroffen hebben als zij. Ook treffen zij hun vuilnis aan.

Dit ervaren de huurders van de appartementen uiteraard als overlast en zij eisen maatregelen. Welke? Ze willen dat de zwervers en daklozen uit hun gezamenlijke binnenruimtes verwijderd worden. Een woordvoerder van de bewoners was er in een video van het Algemeen Dagblad heel duidelijk over. Tegelijk zei hij dat ze op zijn werk zo zestig man in dienst konden nemen. Als die zwervers hem nu eens opbelden…..

En daarmee was meteen duidelijk in wat voor een maatschappij we leven. Alles loopt en werkt langs elkaar heen. De gemeente faalt in de opvang van het groeiend aantal daklozen. Niemand bekommert zich om de mensen die ‘s-nachts in Nieuw Hoboken komen slapen. Die bewoner heeft makkelijk praten met: als ze me nou eens belden”. Zijn dakloze buren weten niet eens dat hij bestaat. Maar er is ook niemand van de gemeente die langs komt en die daklozen iets vraagt: waarom ze in deze situatie terecht gekomen zijn. En waar ze misschien aan het werk kunnen als ze daar mentaal toe in staat zijn tenminste, want we weten dat in de tegenwoordige tijd gekken het ook zelf maar op straat moeten uitzoeken. En ach, wie weet heeft die boze meneer wel een plakkaat met zijn vacatures op het prikbord van zijn flatgebouw geplaatst. Je weet het nooit…..

Misschien ook moeten welgestelde Rotterdammers  leren hoe dat gaat leven met scherpe maatschappelijke tegenstellingen en grote verschillen tussen arm en rijk. Dat is niet altijd goed voor het straatbeeld en het geschrobd zijn van de trappenhuizen. Ik heb een goed idee voor het bezoek van de Koninklijke Familie aan Rotterdam op Koningsdag. Volgens mij komen ze daar best in de buurt zodat er maar een kleine wijziging van het programma nodig is om een bezoek aan Nieuw Hoboken mogelijk te maken. Het gaat hen erom de rauwe stad te laten zien, zeiden de organisatoren. Nou dan kunnen ze daar terecht. En van gedachten wisselen met de gemanicuurde appartementsbewoners en hun vervuilende buren: Zij vertegenwoordigen tenslotte allebei belangrijke aspecten van het hedendaagse Rotterdam. Hier is nog een mooi lied voor de begeleiding: Johnny Cash  https://www.youtube.com/watch?v=Czp92q5KDJI