Afscheid nadert. Dat weet u inmiddels wel.
Dat betekent dat deze dagen in het teken staan van afscheid nemen.
Woensdagavond neem ik afscheid van de veteranen. Het is echt mooi om te zien hoe de Stichting Veteranen Krimpen het doet. Te gast op de brandweerkazerne komen ze met regelmaat bij elkaar.
Voor gezellig, maar ook voor een praatje als het even niet zo goed gaat. Nog niet alle veteranen maken hier gebruik van. Hoeft ook niet, maar ’t zou goed zijn als het nog meer bekendheid kreeg. Er komt vaak wat later een moment dat zo’n praatje toch wel heel goed kan zijn…
Donderdag is het afscheid van de kindergemeenteraad. Het is bijzonder om te zien hoe dat clubje koters is gegroeid. Het begon als een plek waar we kinderen wel eens zouden uitleggen hoe democratie werkt. Maar inmiddels is het een echt adviesorgaan van de gemeente geworden. Heel bijzonder. En het wordt komend jaar nog mooier, maar dat is aan m’n opvolger.
En als derde ga ik lunchen met de ambassadeur van Hongarije. De relatie met dat land is natuurlijk complex. Maar de vriendschapsband tussen de gemeenschap van Krimpen en de gemeenschap van Kiskoros is lang en bijzonder.
Dat moeten we niet verwaarlozen, omdat er een rare president dat land regeert.