Column Han van der Horst – Drooglegging seniorenflats door Woonstad
Beluister hier de column
Lieve mensen, U mag het gerust van mij weten, ik ben in het diepst van mijn ziel een kroegloper. Ik houd van de toog en de tafeltjes. Ik houd niet van tenten waar een mens zich door daverende muziek niet verstaanbaar kan maken. Ik heb wat dat betreft een probleem extra. Door mijn lengte steek ik een of meer koppen boven de meeste mensen uit, vooral die van de vrouwelijke kunne. Als dan de geluidsvolumes vol open staan, kan van communicatie geen sprake meer zijn. Men moet naar boven schreeuwen om mij te bereiken en dat heeft men er nit voor over. Zo heb ik besloten mij te beperken tot dat deel van de horeca, waar men nog een normaal gesprek kan voeren. Ik meende bovendien dat een borrel de tongen losmaakt. Een oude klare van goede kwaliteit brengt unieke gedachten stromen op gang en je denkt dat je mentaal en intellectueel om zo te zeggen ongekende hoogtes bereikt. Soms zit je tot sluitingstijd te mijmeren in jezelf. Ineens is het ver na middernacht. Soms ook is je woordenstroom niet te stuiten. Als je het een beetje weet uit te zoeken en je betreedt cafés waar mensen met hersens komen, dan merk je hoe de gesprekken rond middernacht een soort toppunt bereiken. Dat niet alleen: regelmatig rolt een lach door het gezelschap. De uitspraken zijn niet alleen briljant maar ook buitengewoon geestig. Je moet denken aan de symposia uit de oudheid met Socrates en Plato en zo.
Het probleem is dat je van alcohol katers krijgt en dat die langer duren naarmate je ouder wordt. Zo stond ik bijna dertig jaar geleden voor de keus: kiezen of kabelen. Als ik mijn kroegbezoek wilde voortzetten, moest ik de alcohol voortaan rigoureus laten staan. Zo werd ik geheelonthouder. En ik moest mijn opvattingen over het niveau van de gesprekken in de kroeg herzien. Het viel mij op dat menigeen die er niet in gespuwd had, halverwege de avond zich begon te herhalen. Zulke stamgasten houden een samenhangend verhaal, dat wel. Alleen ze beginnen steeds opnieuw met hetzelfde. Ze stoten je aan: ¨Han, moet je eens luisteren…..” Antwoorden heeft geen zin. Zeggen: ¨Dat heb je al verteld¨ nog veel minder. Anderen spreken in volzinnen. Het is net of ze voorlezen uit een boek maar elke samenhang is zoek. Rond middernacht worden geen geestige discussies gevoerd op hoog niveau. Van alle kanten klinkt onsamenhangend gelach. Nu en dan wordt er om onduidelijke redenen gelachen.
Dat was wel een teleurstelling. En ik schrok ervan: zo was ik dus ook geweest in plaats van een geestig verteller. Gewoon zelfbedrog. Toch ben ik nog steeds vaak in de kroeg te vinden. En ik kan het ondanks mijn leeftijd n heel lang volhouden als het moet. Om drie uur naar huis en om een uur of acht weer op. Het kán als je waterdrinker bent.
Ik deel dit nu met U omdat ik daar zin in heb. En niet omdat ik een voorbeeld wil stellen of zo. Daarom probeer ik U niet deze uitspraak van de schrijver Duco van Weerlee door de strot te duwen, die hij bijna een halve eeuw terug in het weekblad Propria Cures en schreef en die ik nooit ben vergeten: mensen die drinken praten altijd over wat ze gedaan hebben of wat ze van plan zijn. Nooit over waar ze nu mee bezig zijn. Nee, daar val ik U niet mee lastig. Deze lange inleiding is nodig om de woningbouwcorporatie Woonstad in Rotterdam de oren te wassen. Die heeft de ontmoetingsruimtes in de seniorenflats grotendeels drooggelegd. De bewonerscommissies mogen bij gods gratie tien keer per jaar vergunning aanvragen om tijdens gezellige middagen een drankje te schenken. De bewonerscommissie van het complex Nieuw Zernike in Rotterdam Ommoord biedt verzet. En terecht. Het gaat hier om senioren. Die mogen zelf bepalen hoe ze hun leven inrichten. Ze zijn oud geworden. Ze hebben hun leven lang gewerkt. Ze hebben recht op hun borrel. Als ze die willen laten staan, moet dan een individuele beslissing zijn. Woonstad heeft er voor te zorgen dat de daken niet lekken en de spouwmuren goed geïsoleerd zijn, dat soort dingen. De levensstijl van de huurders gaat Woonstad niets aan. Als deze corporatie hardnekkig blijft, moeten de bezoekers van de recreatieruimtes gewoon hun eigen drank meenemen. Ik ben wel eens op een Turkse bruiloft geweest, waar op elke tafel limonadeglazen stonden en er onder een fles whisky. Laten wij luisteren naar de hot sardines When I get low, I get high https://www.youtube.com/watch?v=rPnXCPmrV3Y