Column Han van der Horst – Albanees gezin
Lieve mensen, je leest soms van die trieste verhalen. Zo werd een dag of tien geleden in Hoek van Holland een gezinnetje gesnapt – vader, moeder, kindje van vijf. Ze lagen achterin een gesloten vrachtwagen die al het zegel van de Nederlandse douane droeg. Alles leek te kloppen. De auto stond al klaar voor de ferry naar Harwich. Zo zou dan eindelijk het beloofde land Albion worden bereikt.
Ze moeten zich wel heel stil hebben gehouden die ouders. En het kind, dat op een dekbedje lag, deed ongetwijfeld ook zijn of haar uiterste best geen kik te geven.
Maar ze hadden buiten de waard gerekend, die drie, of liever gezegd buiten onze koene marechaussee. Die patrouilleert tussen de containers en de vrachtwagens met honden, honden die speciaal getraind zijn om mensen te ruiken, desnoods door dichte wanden heen. Zo liep het gezinnetje tegen de lamp. Het werd teruggebracht naar het land van oorsprong, Albanië. De chauffeur zal de lik ingaan vanwege mensensmokkel.
Mensensmokkel. Bij het horen van dat woord moet ik altijd uit aan mijn jeugd denken. Je had toen onverschrokken helden die Oost-Europeanen hielpen dwars door het ijzeren gordijn naar de vrijheid te vluchten. In de propaganda van de communistische landen werden zij onveranderlijk “mensensmokkelaars” genoemd. Schandalig vonden wij dat toen. Oost en west waren verwikkeld in eindeloze onderhandelingen rond iets dat “Helsinki-akkoorden” heette en onze kant probeerde daar steeds vrij reizen over staatsgrenzen heen in te zetten. De tijden zijn wel veranderd.
Genoeg Nederlanders zullen aan de kant van de hond staan die mensenvlees ruikt. Is het niet onverantwoordelijk van die ouders om met een klein kind zo’n reis te ondernemen? Moeten zij niet thuis hun eigen land opbouwen? Wat hebben wij aan zulke lui, die vast niet opgeleid zijn en alleen maar komen om van de sociale voorzieningen te profiteren? IK zou thuis blijven en alles op alles zetten om mijn gezin een beter leven te geven. Gelukzoekers noemt onze premier zulke mensen.
Diezelfde premier heeft vastgesteld dat we met zijn allen een beetje armer worden en dat het niet anders is. Zijn minister van financiën Sigrid Kraag, verklaarde desgevraagd dat het geld niet aan de bomen groeide. Had ze niet hoeven te zeggen want dat weten haar onderdanen in dit land beter dan zij met haar salaris volgens de Balkenende norm. Steeds duidelijker daalt het besef in van wat het betekent als straks een derde van de huishoudens aan de grond zit omdat de energiekosten niet meer te betalen zijn en de deurwaarder vaste gast wordt..
Zo belanden miljoenen Nederlanders min of meer in de situatie die dit Albanese gezinnetje noopte het dan maar in Engeland te proberen ook al zijn de Europese en Britse grenzen voor de burgers van deze armlastige staat potdicht. Alles beter dan bittere armoe thuis.Voor Nederlanders geldt overigens het omgekeerde. Die zijn van harte welkom in Albanië waar zij voor een grijpstuiver in de toeristische watten worden gelegd. Maar dit terzijde en tussen haakjes. Ik wil wat anders zeggen.
De kans is groot dat menig luisteraar naar dit programma binnen een half jaar dezelfde armoe ervaart als het gesnapte Albanese gezin. De situatie is uitzichtloos behalve voor een kleine bovenlaag. Je verliest de hoop. Je moederland is je stiefmoederland geworden. Je besluit te vertrekken.
Maar je bent nergens welkom. Niemand zit op Nederlanders te wachten die door een energiecrisis hun huis, hun haard en hun centen verloren hebben. Ze trekken naar het zuiden omdat daar de wintertemperaturen draaglijk zijn. Laat ze bij hun eigen blijven. Laat ze de boel thuis isoleren in plaats van te komen profiteren.
De grens tussen een aanvaardbaar bestaan en gebrek is flinterdun. Ook voor U?
Eerst maar operette: uit der Vetter aus Dingsda van Eduard Künneke: ik ben maar een arme rond zwervende arbeider . Bent U dat straks ook? https://www.youtube.com/watch?v=4qn_TcHXGLo