Column Han van der Horst – Biosplein
Lieve mensen, er is momenteel veel verontwaardiging in Rotterdam over het feit dat de Pleinbioscoop niet door mag gaan. Iedereen heeft het over een geliefd evenement dat we niet kunnen missen met zijn allen. Inderdaad maakten deze filmvoorstellingen in de open lucht deel uit van de Rotterdamse zomertraditie. Nu zult U denken: ik woon in Numansdorp. Of hier in Nootdorp hebben we met dit soort dingen niet te maken, maar dat is niet het geval. Wat er met de Pleinbioscoop gebeurt, staat model voor heel wat bestuurshinder waar we allemaal op zijn tijd op onze eigen manier last van krijgen.
Wat is het geval? Zo’n pleinbioscoop functioneert alleen als het donker is. In de augustusmaand valt de duisternis tussen half tien en half negen ‘s-avonds in. Elke dag gaat de zon een beetje eerder onder. Films duren tegenwoordig een uur of twee. Dit betekent dat de voorstelling na na elven is afgelopen.
En het Gemeentebestuur heeft in zijn wijsheid besloten dat ALLE, dus alle openbare activiteiten om 23.00 uur moeten worden afgesloten. Anders krijgt de burgerij overlast.
Nu heeft Rotterdam de pretentie een wereldstad te zijn. In meer wildere momenten durft men zich er vergelijken met New York. Welnu, wereldsteden bruisen vierentwintig uur per etmaal. Alleen in provinciale nesten gaan ze met de kippen op stok naar bed maar in metropolen, die in heel de wereld bekend zijn, niet. Ik gebruik bewust het werkwoord bruisen omdat gemeentelijke bestuurders die niet beters weten altijd maar lopen te ouwehoeren over het bruisende centrum, vooral als de verkiezingen naderen. Je moet die lui hun taal een beetje spreken, wil je gehoor krijgen, nietwaar.
Een week of zes geleden kwamen wij in Rotterdam aan uit Trieste. In Trieste hadden wij de avond tevoren bijkans tot middernacht zitten tafelen in het voortreffelijke Trattoria al Faro aan de Adriatische Zee. Een beter visgerecht had ik mijn leven niet gegeten.
De volgende dag spoorden we na uitgebreide vertragingen dankzij de NS het Centraal Station binnen. Tijd: rond 22.00 uur. Dan zijn overal in Rotterdam de keukens dicht. Gelukkig konden wij bij de kiosk op Rotterdam Centraal nog patat krijgen. Ook verkochten ze er kroketten van een behoorlijk merk.
Tot zover de wereldstad.
Kijk, als je in een stad met meer dan 600.000 inwoners woont, hoor je soms wel eens wat. Dan krijg je te maken met het geluid van evenementen. Je leeft immers niet in een Benedictijner klooster. Elk nadeel heb zijn voordeel, zegt de voormalige Feyenoord speler Johan Cruyff maar elk voordeel heb ook zijn nadeel. “Anders moet je in een hutje op de hei gaan zitten”, zei mijn oma altijd. Deze eenvoudige logica is echter niet meer van deze tijd. Iedereen is erop gespitst overlast aan te klagen. En de ambtenaren zijn bezig uit angst voor dit chagrijn elk risico te mijden. Dus binden ze openbare manifestaties aan steeds meer regels en voorschriften. Elke risico moet worden uitgebannen. Niemand mag er iets van merken. En zo haalt een kongsie van klagers en bestuurlijke angsthazen de lol uit het leven. Je ziet dat overal ondernemers en vrijwilligers de handdoek in de ring gooien omdat ze gek worden van de regelgeving en bovendien niet in staat zijn budget te vinden voor de extra kosten die deze regels met zich meebrengen. Ook bij U in de gemeente. Reken maar!
Zo bederven we het voor elkaar. Er blijft alleen maar verveling over. We moeten eens af van die overdreven veiligheidshysterie. En beseffen dat je in een grote stad wel eens wat hoort. En nou Bruce Springsteen: Dancing in the dark. Op straat na elven. https://www.youtube.com/watch?v=129kuDCQtHs