Column Han van der Horst – Ondertussen sluipt de oorlog onze woonkamers binnen
Lieve mensen, het is zomer. De tuinen staan vol bloemen en in de vijvers blazen de Canadese ganzen verzamelen. Ze hebben de afgelopen maanden vaak een gezin grootgebracht en nu wordt het tijd voor groepsvorming. Het zijn prachtige dieren en ze zwemmen in lange rijen achter elkaar. Ze tonen zich superieur aan de nijlganzen die zich eveneens in onze waterpartijen gevestigd hebben. Het zijn kortaangebonden, agressieve dieren maar tegen de majestueuze rust van hun Canadese verwanten kunnen zij niet op. Ja, het is gemoedelijk op straat. Misschien hebben we het gedaver gehoord van een trekker, op weg naar Stroe, wie weet maar daar blijft het bij.
Toch sluipt de oorlog langzaam de huiskamer binnen. Het nieuws niet, de oorlog wel. Hier bedoel ik het volgende mee. Nu het nieuwtje eraf is, zie je in de media minder aandacht voor de gevechten in de Oekraïne. Niet wij zijn er aan gewend maar de journalisten. Die hebben van oudsher dit signaal: o, dat is weer hetzelfde. Het is oud nieuws. Dan beginnen ze hun schouders er over op te halen. Ze vechten daar op leven en dood om allerlei stadjes waarvan we nu de naam voor het eerst horen. Er zit geen echte ontwikkeling in. Alles blijft min of meer op zijn plaats. We kijken de andere kant op.
Ondertussen stijgen de prijzen. Als gevolg van de oorlog wordt het graan duurder. Daar gaan wij hier letterlijk niet dood van maar Afrikanen wel. We worden eerder genekt door de energieprijzen. Mede door de sancties en de Russische tegenmaatregelen wordt gas schaarser en dus duurder. Die rekening krijgt de burger op zijn bordje. We leven nu in een paradoxale situatie: als consument betalen de burgers de oorlog van Poetin en als belastingbetaler die van Zelenski. Ondertussen teren wij in op onze laatste reserves.
De meeste mensen in ons uitzendgebied hebben de jaarafrekening nog niet gehad. Het is ze nog onbekend welk percentage van hun inkomen ze straks apart moeten houden voor gas en licht. En of ze voor een persoonlijk faillissement staan. Ik denk dat de meeste mensen deze gedachte zoveel mogelijk voor zich proberen uit te schuiven onder het motto: ¨We zien wel waar het schip strandt¨. Nieuwtje tussendoor: de prijs van steenkool is in een jaar verviervoudigd. Daar gaan wij die kolencentrales mee stoken. In Duitsland heeft de minister die verantwoordelijk is voor energiezaken de leveranciers toestemming gegeven de prijsstijgingen aan de klanten door te berekenen. Daardoor dreigt in Duitsland nu massale armoede. Onze leiders waren van plan met steeds zwaardere sancties Poetin op de knieën te dwingen. Hun calculatie was perfect op een punt na: niet de hele maar de halve wereld boycot Rusland. Poetin profiteert sterk van de gestegen energieprijzen zolang hij nog olie, gas en steenkool aan westerse landen levert. Hij loopt binnen. Het ziet er dan ook naar uit dat het niet de Russische pseudotsaar is maar U en ik die op de knieën worden gedwongen.
Dat zijn nare gedachten. Dat is nu de oorlog die langzaam maar zeker onze woningen binnensluipt en de welvaart onderuit haalt waar we de afgelopen zeventig jaar aan gewend waren geraakt.. De corona is ook weer terug.
Desondanks is het toch nog lekker thuis. Voor zo lang het duurt. Daar moeten we ons maar aan vast klampen.
Marlene de Castro zingt er mooi over: weer lekker naar huis. : de volta pro meu aconchego.