Column Han van der Horst – Geld en teamgeest
Lieve mensen, we lezen overal dat de overheid tegenwoordig geld zat heeft en dat het nieuwe kabinet links en rechts met miljarden strooit. Dat mag zo zijn maar het geldt niet voor de lagere bestuursorganen. Gemeentes hebben vooral door overheidsmaatregelen en extra kosten vanwege de pandemie allemaal de bodem van hun schatkist in zicht. Dat hebt U gemerkt toen de nieuwe begrotingen in de raden werden aangenomen: het is schraalhans keukenmeester. Bij mij in Schiedam konden de kinderen altijd de kerstbomen inzamelen. De reiniging betaalde vijftig eurocent per stuk. Dit jaar niet. De gemeente vreesde oplopen vanwege corona, terwijl iedereen toch staat de juichen dat de scholen weer open gaan. Ook was het goedkoper voor het reinigingsbedrijf om de kerstbomen zelf in te zamelen. Hoe ze dat voor elkaar krijgen, is mij een raadsel maar dat doet er hier niet toe. Ik wil het over iets anders hebben. Ik wil het hebben over de kosten van interne reorganisaties en verhuizingen op gemeentekantoren. De bedoeling daarvan is dat het allemaal efficiënter wordt en de burger weer centraal komt te staan. U kent die verkooppraatjes wel. In het algemeen wordt er een heleboel geschoven met papier en vaak ook met bureaus. Uiteindelijk verandert er niets want het blijven dezelfde mensen die met elkaar samenwerken, elkaar het leven zuur maken, elkaar stimuleren of juist afremmen. Ik heb in mijn werkzame leven met heel wat functionarissen te maken gehad die alleen maar dingen tegenhielden of anderszins lieten kapseizen. Iedereen zou ermee gediend zijn als deze mensen met een uitkering naar huis gestuurd werden en zich niet meer met de gang van zaken bemoeiden. Dat gebeurde niet. Zij bleven tot het eind en kregen dan een waarderend toespraakje van hun superieur. Ondanks het feit dat zij door hun werkhouding de maatschappij meer geld hadden gekost dan wanneer ze tijdig met een uitkering onschadelijk waren gemaakt.
Over een week of tien hebben wij raadsverkiezingen. Dat is al vlug. Daarna moeten er nieuwe colleges gevormd worden. Aanstormend talent denkt dat het nieuwe bezems zijn die schoon vegen. En dan wordt het reorganiseren en cultuur veranderen dat het een aard heeft. Ik wil daar nu vast ernstig tegen waarschuwen. Er komt niets van terecht. Dat zal bijvoorbeeld het geval zijn met wat er nu in het stadhuis van Den Haag gebeurt, onder inwoners van die stad bekend als het IJspaleis. De wethouders houden er kantoor op de afdelingen waar zij de politieke verantwoordelijkheid voor dragen. Nu is een of ander licht op de gedachte gekomen dat dit de werksfeer in het college benadeelt. De burgemeester en de wethouders zouden juist aan dezelfde gang moeten zitten in een aparte bestuursvleugel ver van de diensten waar ze dagelijks mee werken. Dat is namelijk goed voor de teamgeest. Dat betekent niet alleen verhuizen maar ook verbouwen van het IJspaleis, dat er nu een kwart eeuw staat. Kosten: 800.000 euro.
Acht ton. Vanwege de teamgeest. Om de grote bazen dichter bij elkaar te zetten en op groter afstand van de werkelijkheid in de stad. Dat uitgerekend in deze tijd. Nu we allemaal al twee jaar zoveel mogelijk thuis moeten werken. Nu we geleerd hebben hoe we met Teams Jitsi, Zoom en beeldtelefoon prima kunnen communiceren. Juist nu we leren dat afstand er veel minder toe doet dan we altijd gedacht hadden, gaat het gemeentebestuur van Den Haag acht ton weggooien aan een interne verbouwing omdat de wethouders niet dicht genoeg op elkaars lip zitten.
Ik weet uit mijn persoonlijke verleden dat in ambtelijke diensten op gezette en ongezette tijden dit soort onvoldragen wangedachten opborrelen. Het is dan zaak ze tijdig af te schieten zodat het niet allemaal een hele hoop tijd, ergernis en geld gaat kosten. Let daarop de komende maanden en houd als belastingbetalende kiezer het gemeentekantoor scherp in het oog zodat U weet wat er omgaat. En we luisteren naar Liza Minelli en Joel Grey met Money, want dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait.