Column Han van der Horst – Shemales en kamertjeszonden
Lieve mensen, ik begin vanavond met U een naar woord te leren, een woord dat bedoeld is om andere mensen te beledigen en te vernederen. “Waarom doe je dat?”, zult U zeggen. Het is nodig voor het verhaal dat ik met U wel delen.
Dat woord is shemale. Het wordt gebruikt om transgenders aan te duiden en meer in het bijzonder personen die om zo te zeggen van boven vrouw zijn en van onderen niet. Shemale hoort thuis in de wereld van de porno en de betaalde seks. Daarom zijn transgenders er terecht niet van gediend om zo te worden genoemd en dat moet U goed onthouden. Niettemin las ik het woord shemale verleden week in het Algemeen Dagblad. Dat bracht een zeer uitgebreid artikel over particulier leed dat uitsluitend de vrienden en de familie van de betrokkene aangaat maar toch aan een zeer grote klok werd gehangen. Het ging over een man van vijfenveertig jaar die zich voor de trein gooide na seksueel contact met – zo schreef de krant – een shemale. Daar waren heimelijke opnames van gemaakt en nu werd hij gechanteerd. De dood op de spoorweg was voor deze tragische man de enige uitweg die hij zich nog kon voorstellen .
De twee chanteurs zijn overigens gepakt. Ze hadden er een verdienmodel van gemaakt en dan krijg je, zo lezen we in het AD, in Nederland twee jaar waarvan een jaar voorwaardelijk. Ze moesten de nabestaanden ook 27000 euro schadevergoeding betalen, waarmee we dan weer een indruk krijgen van hoeveel rechters een mensenleven waard vinden.
Ik wil het niet over het als mens vermomde ongedierte hebben dat geld probeert te slaan uit chantage met naaktfoto’s en video’s van geslachtsverkeer. Dat is namelijk het probleem niet. Het probleem zijn wij. Dat is de samenleving. Wij scheppen de omstandigheden die chanteurs de kans geven hun walgelijk beroep met succes uit te oefenen.
Dat heeft te maken met onze dubbele moraal. Als wij onze schouders op zouden halen over bewegend beeld van kennissen die het kennelijk erg naar hun zin hebben met een trandsgender, dan was er niks aan de hand. Zo’n hele klas vol pubers die een meisje voor slet uitmaken en verstoten omdat haar vriendje de naaktfoto’s op het internet heeft gezet, die zijn de verantwoordelijke, deze akelige jongens en meisjes, stuk voor stuk, een voor een. Zij maken het mogelijk dat klasgenoten met de rug tegen de muur worden geduwd. Zij hebben reden zich dood te schamen, niet de zogenaamd op heterdaad betrapte. Zij zijn het die wanhopige mensen tot zelfmoord drijven. En dan later, nadat zij het Algemeen Dagblad terzijde hebben gelegd, weemoedig het hoofd schudden.
Ik weet het, ik ben een onverbeterlijke utopist. Wij zouden als samenleving, als buren, als klasgenoten, als collega’s onmiddellijk een ring van bescherming moeten vormen rond iedereen die wordt gechanteerd met naaktfoto’s of heimelijk opgenomen bedscènes. Maar dat gebeurt niet. Integendeel, zo iemand wordt uitgestoten. Die krijgt ontslag van de baas want hij kan niet meer vrijelijk zijn functie uitoefenen. Hij is immers chantabel geworden.
Hij is niet chantabel geworden. Jullie hebben hem chantabel gemáákt met je schijnheiligheid. Stelletje voyeurs dat jullie zijn met elkaar.
Tot slot een observatie, die ik geef voor wat ze waard is. Een van de winstpunten uit de jaren zestig van de vorige eeuw is de grotere onbevangenheid tegenover seks, naakt en lichamelijk genot. Ik krijg de indruk dat deze ontspannen houding over een breed front op de terugtocht is. We komen weer terug in een tijdperk van kamertjes zonden. Daar hoeft niemand blij mee te zijn.