Column Joop van der Hor – van lijder tot leider
Bijna 7 miljoen mensen hebben maandagavond 16 maart 2020 gekeken naar de herverkiezingsfilm van Mark Rutte op TV. En ik was daar één van! Was ik voor aanvang van de eerste toespraak van een minister-president sinds 47 jaar nog sceptisch en argwanend gestemd, gaandeweg zijn toespraak sloeg dit om in bewondering maar ook in angst. Niet dat Rutte met zijn woorden paniek zaaide, beslist niet. Zijn toon was rustig van aard en zijn woorden met zorg gekozen. Zelfs aan zijn mimiek viel niets af te dingen of het moet zijn dat voor het eerst sinds hij premier van Nederland is die verschrikkelijke oor-tot-oor glimlach eens niet te zien was, maar dat was een louter prettige bijkomstigheid. Nee, die angst werd ingegeven door de wetenschap dat de wetenschappers het ook (nog) niet weten hoe we dit moeten oplossen.
Ik ben geen fan van Mark Rutte maar ik moet hem twee zaken nageven; in de turbulente jaren die de wereld achter zich heeft liggen en waar andere wereldleiders zich in hun toespraken richting het volk vaak hebben bediend van oorlogsachtige retoriek, Rutte dit altijd achterwege heeft gelaten, op dat ene ‘rot zelf op joh’ zinnetje richting Geert Wilders na dan waar hij zich helaas niets van aantrok. Het andere is de wijze waarop hij met zijn toespraak het politiek polariserende Nederland heeft weten samen te smelten tot een eenheid die nu samen het probleem dat corona heet, gaat aanpakken.
Wilders – ja weer hij – heeft nog wel even tegengestribbeld en geroepen dat het kabinet Rutte de zaak niet serieus nam door niet direct ook alle scholen te sluiten, maar ook het meest dwarse kereltje uit de klas heeft zich – voorlopig wel te verstaan – schoorvoetend achter de voorgestelde aanpak geschaard. En zo hoort en moet het ook beste luisteraars. Ik complimenteer Wilders daar ook mee en al die anderen die Rutte in andere tijden het liefst een paar politieke pijlen in het paars-oranje hart hadden geschoten en geloof mij, dat zijn geen pijlen van Amor, de God der Liefde.
Alleen eenheid en eendrachtige samenwerking kan ons uit deze crisis halen, mensen levens redden en de economie straks weer uit het slob halen. Wie had dat ooit gedacht; van lijder met een lange ij naar leider met e-i. Mark Rutte, de Vader des Vaderlands. In tijden van nood, chaos en vertwijfeling heeft een land, een volk, een krachtige leider nodig, geen populist!
Ik moet er nog aanwennen dat die krachtige leider Mark Rutte heet maar wil er al wel in geloven. Het begin is er… een krachtige toespraak zonder opsmuk en zonder partijbelang. Rutte heeft laten zien boven alle partijen te staan. Of dat zo blijft? De tijd zal het leren. Tot dan krijgt hij van deze oude socialist het voordeel van de twijfel !
Nog één ding; De Schengenlanden sluiten de Europese grenzen. Dat is zondermeer noodzakelijk om het corona-virus in te dammen en hopelijk na verloop van tijd ook te stoppen. Maar laten we alsjeblieft niet de mensen aan de andere kant van deze politiek bepaalde grens vergeten en in de steek laten. Doen we dat wel dan verliezen we niet alleen ons fatsoen en geweten maar zullen we de strijd tegen het virus uiteindelijk gaan verliezen want dit is een probleem van ons allemaal; arm, rijk, atheïst, christen of moslim, zwart, wit, geel of rood. Misschien, heel misschien gaat Corona niet de mensheid vernietigen maar juist redden!